Ένα δέντρο μια φορά του Ευγένιου Τριβιζά

 

Κάθε παραμονή Χριστουγέννων,

γύρω στα μεσάνυχτα,

 κάτι παράξενο συμβαίνει

 σ' έναν απόμερο δρόμο

μιας πολύβουης πολιτείας,

κάτι που κανείς δεν μπορεί να το εξηγήσει:

ένα σμάρι πυγολαμπίδες

τριγυρνούν επίμονα, τρεμοσβήνοντας,

λες και κάτι αναζητούν,

λες και γυρεύουνε να θυμηθούνε κάτι...

 

Ένα πολύ όμορφο διήγημα

του Ευγένιου Τριβιζά, 

 που δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά

 στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

 τον Ιούλιο του 2007

μετά τις καταστροφικές  πυρκαϊὲς,

εκείνου του καλοκαιριού.


 Η ταινία

Το διήγημα έγινε μια πολύ όμορφη ελληνική ταινία animation,  γεμάτη έμπνευση και ευαισθησία, που προβλήθηκε για πρώτη φορά από την ΕΡΤ τα Χριστούγεννα του 2009.

Σ’ αυτό το δρόμο κάποτε
απ’ όλους ξεχασμένο
δύσμοιρο δέντρο ρίζωνε
σκυφτό και σκονισμένο
δύσμοιρο δέντρο ρίζωνε
κυρτό και σκονισμένο

Δεν είχαν τιτιβίσει
στα φύλλα του πουλιά
δεν είχε ανασάνει
του δάσους η δροσιά
δεν είχε ανασάνει
του δάσους η δροσιά

Σ’ αυτό τον τόπο κάποτε
σ’ ερημωμένο σπίτι
έμενε ένα μικρό παιδί
ένα παιδί σπουργίτι

Πετάει εδώ πετάει εκεί
απ’ το πρωί ως το βράδυ
δεν έχει νιώσει θαλπωρή
δεν το `χει αγγίξει χάδι

Κι ένα θλιμμένο δείλι
γίναν οι δυο τους φίλοι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι


Κι ένα θλιμμένο δείλι
γίναν οι δυο τους φίλοι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι
σύντροφοι έγιναν και φίλοι
του χειμώνα κάποιο δείλι