Μήνυμα 2002

Μήνυμα 

για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου

Η σκάλα με τα βιβλία

2002 Maria Blazejovsky

Το μικρό κορίτσι καθόταν σ' έναν κήπο. 
Ήταν όμορφος εκείνος ο κήπος, 
αλλά τον έκλεινε ολόγυρα ένας κήπος ψηλός.  
Μόνο του ήταν το κοριτσάκι. 
 Μην με ρωτάτε πώς βρέθηκε εκεί, 
ούτε ποιος το φρόντιζε και ποιος του έφερνε φαγητό. 
Δεν ξέρω. Βρισκόταν στον κήπο εκείνο και ένιωθε μοναξιά.
 «Κάπου στον τοίχο πρέπει να υπάρχει μια πόρτα», σκεφτόταν. 
Περπάτησε αργά κατά μήκος του τοίχου, 
ψηλαφώντας τις πέτρες, 
αλλά δε βρήκε ούτε μία χαραμάδα, 
ούτε μία ρωγμή, ούτε ένα άνοιγμα. 
Χτύπησε τον τοίχο εδώ κι εκεί. 
Παντού ο  ίδιος  ήχος  ακουγόταν.
Η μικρούλα  κάθισε  κάτω από τον τεράστιο δέντρο στη μέση του κήπου. 
Ψηλά στον ουρανό πετούσε ένα σμάρι πουλιά.
Ξάφνου ένα βιβλίο βρέθηκε  δίπλα της.
 Στην πρώτη σελίδα ήταν ένα γραμμένο μεγάλο Α
 και δίπλα του μια αρκούδα, ένα αλεξίπτωτο κι ένα αρνάκι.
 Στην επόμενη σελίδα υπήρχε ένα Β 
με ένα βιβλίο, ένα βατράχι και ένα βερίκοκο με κόκκινα μάγουλα.

 

Όταν το κορίτσι είχε μάθει
 όλα τα γράμματα του αλφαβήτου 
ένα δεύτερο βιβλίο ήρθε δίπλα της πετώντας , 
έπειτα ένα τρίτο, ένα τέταρτο, ένα πέμπτο ... 
Ξεφύλλισε τα βιβλία. 
Κάθε βιβλίο έχει ένα διαφορετικό θρόισμα. 
Τα μύρισε. Κάθε βιβλίο είχε τη δική του μυρωδιά.

Στην αρχή η κοπέλα διάβαζε μόνο τα γράμματα. 
Έπειτα τα γράμματα άρχισαν να σχηματίζουν λέξεις, 
οι  λέξεις να φτιάχνουν  φράσεις, 
οι φράσεις να δημιουργούν ιστορίες.