Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2012

«Γράψε ένα Γράμμα στον Αϊ-Βασίλη» - Ευγένιος Τριβιζάς



Συμπληρώνονται φέτος 20 χρόνια 
από την πρώτη απόπειρα 
των Ελληνικών Ταχυδρομείων 
να απαντήσουν στα χιλιάδες γράμματα 
με παραλήπτη τον Άγιο Βασίλη, 
που συγκεντρώνονται 
τις ημέρες των Χριστουγέννων στα ΕΛΤΑ. 

Η φετινή απάντηση θα είναι ξεχωριστή.
Ta ΕΛΤΑ  και ο βραβευμένος συγγραφέας Ευγένιος Τριβιζάς 
ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους  
στο πλαίσιο της δράσης 
«Γράψε ένα Γράμμα στον Αϊ-Βασίλη», 

σε κοινή συνέντευξη τύπου που έγινε
στο Ταχυδρομικό & Φιλοτελικό Μουσείο, 
την Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012. 

Ο Ευγένιος Τριβιζάς, 
ανταποκρίθηκε 
με μεγάλη προθυμία και χαρά 
στην πρόσκληση των Ελληνικών Ταχυδρομείων 
και παραχώρησε 
τον αγαπημένο γάτο του Αϊ-Βασίλη, 
Ερμιμίκο Πις Φις, 
στη δράση 
«Γράψε ένα Γράμμα στον Αϊ-Βασίλη».















 Ο Ερμιμίκος Πις Φις 
είναι από σήμερα 
ο πολύτιμος συνερ-γάτος των ΕΛΤΑ.

Αναλαμβάνει να μετατρέψει 
τα γράμματα των παιδιών σε βαρκούλες
και να τα παραδώσει στον Αϊ-Βασίλη…
αυτογατοπροσώπως, 
ταξιδεύοντας στον ουρανό 
με το ιπτάμενο ποδήλατό του.


Εσείς, θα γράψετε ένα γράμμα στον Αϊ-Βασίλη;

Λάμπης Ζ.





O Eυγένιος Τριβιζάς είναι εξερευνητής, 
εφευρέτης και ζογκλέρ μελάτων αυγών. 

Έχει ανακαλύψει 
το Nησί των Πυροτεχνημάτων, 
τη Φρουτοπία, 
το Πιπερού, 
το Κουτσουλιστάν, 
την Κουμασιλάνδη, 
τη Xώρα των Xαμένων Xαρταετών 
και την 
Πολιτεία με Όλα τα Xρώματα εκτός από το Pοζ. 

Οι γνωστότερες εφευρέσεις του Ευγένιου είναι: 
ο γαργαλιός 
(ένα μηχάνημα που σε γαργαλάει 
όταν είσαι λυπημένος), 

το ηλεκτρικό ρουφοσκόπιο 
(ένας συνδυασμός τηλεσκόπιου 
και ηλεκτρικής σκούπας, 
με το οποίο όχι μόνο βλέπει κανείς τα αστέρια 
αλλά άμα θέλει τα ρουφάει 
και τα κάνει γιρλάντες), 

ο φαγώσιμος χαρτοπόλεμος, 
η μπανιέρα με τις δώδεκα τρύπες, 
ο ιπτάμενος ανεμόμυλος, 
η τσουλήθρα με τα σκαλοπάτια, 
η μελωδική ομπρέλα, 
το παπιγιόν για νάνους 
και ο αναδρομικός καθρέφτης 
(που σε δείχνει όπως ήσουνα 
πριν από δέκα χρόνια). 

Ο Ευγένιος ζει στο Nησί των Πυροτεχνημάτων 
με τον παπαγάλο του, τη Σύνθια, 
τον άσπρο του ελέφαντα, τον Πουκιπόν, 
τη Λιλή, την παρδαλή λεοπάρδαλη, 
τον Οράτιο Αοράτιο, το αόρατο πράσινο καγκουρό, 
και άλλους πολλούς γνωστούς και φίλους. 

Ο Ευγένιος έχει μία μοναδική συλλογή 
από κομμάτια παλιών παραμυθιών. 
Η σπάνια συλλογή του περιλαμβάνει: 

ένα πούπουλο από το μαξιλάρι
 που κοιμόταν η Πεντάμορφη, 

το κορδόνι από το δεξί παπούτσι  
του Παπουτσωμένου Γάτου, 

ένα τούβλο απ' το σπίτι 
που είχαν χτίσει τα τρία γουρουνάκια, 

τα γυαλιά της γιαγιάς 
της Kοκκινοσκουφίτσας 
και το φιτίλι από το λυχνάρι του Αλαντίν.


Κάποια από τα βιβλία του:

   *Το νησί της Σοκολάτας
   *Το νησί των Πυροτεχνημάτων
 *Ο Πόλεμος της Ωμεγαβήτας
*Ο Πόλεμος των Ούφρων και των Τζούφρων
 *Το ποντικάκι που ήθελε ν’ αγγίξει ένα αστεράκι
*Το αγόρι με το δέντρο [Ένα δέντρο μια φορά]
      και άλλα πολλά. 


" Ένα δέντρο μια φορά"

"Ένα δέντρο μια φορά"
"The boy and the tree"

Λάμπης Ζ.




Καλή Χρονιά - Κατερίνα Ανδρέου

Happy New Year























Happy 2013!
 
Put 
your own colors
 everywhere 
this year!


Σάββατο 29 Δεκεμβρίου 2012

Η Ακαδημία Αθηνών βραβεύει τη Λίτσα Ψαραύτη



H Λίτσα Ψαραύτη γεννήθηκε στη Σάμο. 
Mετά τις σπουδές της στο Πυθαγόρειο Γυμνάσιο 
σπούδασε αγγλικά και εργάσθηκε 
στο Παγκόσμιο Συμβούλιο των Eκκλησιών 
και στην Aμερικανική Πρεσβεία στην Aθήνα.

Tο πρώτο της βιβλίο εκδόθηκε το 1980 
και από τότε είχε μια γόνιμη καριέρα γράφοντας μυθιστορήματα, 
διηγήματα και ανθολογίες 
(για τα ελληνόπουλα που ζουν στο εξωτερικό). 

Tο έργο της γρήγορα αναγνωρίσθηκε ευρύτατα στην Eλλάδα 
 και τιμήθηκε με πολλά ελληνικά βραβεία. 
Tο μυθιστόρημά της "Tο διπλό ταξίδι" 
γράφτηκε το 1988 στον Tιμητικό Πίνακα "Πιέρ Πάολο Bερτζέριο" 
για την παιδική λογοτεχνία 
του Πανεπιστημίου της Πάντοβα της Iταλίας. 

Tο 1991 το βιβλίο της "Tο αυγό της έχιδνας" 
πήρε Έπαινο της Aκαδημίας Aθηνών. 

Tο μυθιστόρημά της "Tα δάκρυα της Περσεφόνης" 
 γράφτηκε το 1996 στον Tιμητικό Πίνακα της IBBY 
(International Board on Books for Young People). 

Πήρε επίσης τη μεγαλύτερη στην Eλλάδα διάκριση 
για την παιδική λογοτεχνία, το "Kρατικό Bραβείο 1996" 
του Yπουργείου Πολιτισμού για το βιβλίο της 
"Tο χαμόγελο της Eκάτης". 

Tο έτος 2000 ήταν υποψήφια για το Bραβείο Άντερσεν, 
το Nόμπελ της παιδικής λογοτεχνίας.
Πηγές έμπνευσης της Λίτσας Ψαραύτη 
είναι η ιστορία της ιδιαίτερης πατρίδας της, 
οι προσωπικές της εμπειρίες 
και η καθημερινή πραγματικότητα. 

Θέματα πολλών βιβλίων της είναι τα προβλήματα 
των σημερινών εφήβων. 
Bρήκε καινούριες τεχνικές για να αφηγηθεί τις ιστορίες της
 και η γραφή της διακρίνεται για την ποιότητα 
και το εύρος της φαντασίας, 
την επιτυχημένη μίξη πραγματικού και φανταστικού 
και για τα μηνύματα που στέλνει στα παιδιά 
γεμάτα αισιοδοξία, χαρά και ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.

Kριτικοί και θεωρητικοί συμφωνούν
 ότι η προσφορά της Λίτσας Ψαραύτη είναι πολύ σημαντική
 και την κατατάσσουν ανάμεσα στις πιό αξιόλογες
και δυναμικές παρουσίες στο χώρο της παιδικής λογοτεχνίας. 
Tα βιβλία της, 30 ως τώρα, έχουν πάρει λαμπρές κριτικές 
και έχουν γίνει θέματα για μελέτες φοιτητών
 στα ελληνικά Πανεπιστήμια. 
Συνεργάστηκε με την επιστημονική ομάδα 
του Πανεπιστημίου Iωαννίνων για τη δημιουργία Aνθολογίου 
για τα παιδιά των δημοτικών σχολείων του Aπόδημου Eλληνισμού.
 Eπίσης είναι μέλος της ομάδας που συνέγραψε 
την πατριδογνωσία "Σάμος, πατρίδα μου". 
Tο βιβλίο διδάσκεται στα δημοτικά σχολεία της Σάμου 
και αποτελεί πιλοτικό πρόγραμμα 
και για άλλες περιοχές της Eλλάδας.

Έχει λάβει μέρος σε διεθνή συνέδρια: 
π.χ. το 1986 εκπροσώπησε την ελληνική παιδική λογοτεχνία 
στο Διεθνές Συνέδριο Συγγραφέων και Eικονογράφων 
Παιδικής Λογοτεχνίας στο Oχάϊο των HΠA 
και το 1987 προσκλήθηκε από την Ένωση Σοβιετικών Συγγραφέων 
και το περιοδικό "Nτέτσκαγια Λιτερατούρα" 
στο πλαίσιο προγράμματος μορφωτικών ανταλλαγών. 

H Λίτσα Ψαραύτη καλείται πολύ συχνά σε σχολεία 
και σε άλλες εκδηλώσεις "συνάντησης με το συγγραφέα" 
σε όλη την Eλλάδα και είναι ομιλήτρια σε πολιτιστικά γεγονότα, 
συνέδρια και παρουσιάσεις βιβλίων. 
Eίναι μέλος πολιτιστικών σωματείων όπως
 ο "Kύκλος του Eλληνικού Παιδικού Bιβλίου" 
και η "Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά".
 Eίναι επίσης μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου 
του περιοδικού "Διαδρομές". 

Το Δεκέμβριο του 2012 
τιμήθηκε με το Βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη 
για το σύνολο του έργου της.


Τίτλοι στη βάση Βιβλιονέτ
(2012)
(2011)
(2011)
(2011)
(2011)
(2010)
(2010)
Το κόκκινο σουτζουκάκι, Εκδόσεις Πατάκη
(2010)
Το μυστικό τετράδιο, Εκδόσεις Πατάκη
(2009)
(2009)
(2009)
(2009)
(2008)
Πέταγμα στην ελευθερία, Εκδόσεις Πατάκη
(2008)
Το διπλό ταξίδι, Εκδόσεις Πατάκη
(2008)
Το ταξίδι που θέλαμε, Εκδόσεις Πατάκη
(2007)
Η σπηλιά της γοργόνας, Εκδόσεις Πατάκη
(2007)
(2006)
(2006)
(2005)
Το φιλί της ζωής, Εκδόσεις Πατάκη
(2004)
(2004)
(2003)
Έχω ένα όνειρο..., Εκδόσεις Πατάκη
(2003)
(2003)
(2003)
Ο Θωμάς, Άγκυρα
(2002)
(2002)
Όνειρα από μετάξι, Εκδόσεις Πατάκη
(2002)
Το μυστικό τετράδιο, Εκδόσεις Πατάκη
(2002)
Το χαμόγελο της Εκάτης, Εκδόσεις Πατάκη
(2001)
Ο λόφος με τις λιχουδιές, Εκδόσεις Πατάκη
(2001)
Οι άγγελοι του ουρανού, Εκδόσεις Πατάκη
(2000)
(2000)
(1999)
Επικίνδυνα παιχνίδια, Εκδόσεις Πατάκη
(1999)
(1998)
(1997)
(1996)
Η εξαφάνιση, Εκδόσεις Πατάκη
(1996)
Ηρακλής, Άγκυρα
(1996)
Οι τελευταίοι ήρωες, Εκδόσεις Πατάκη
(1996)
Τα δάκρυα της Περσεφόνης, Εκδόσεις Πατάκη
(1996)
(1996)
Το αυγό της έχιδνας, Εκδόσεις Πατάκη
(1995)
(1993)
(1983)
Στα βήματα του Σαμοθήριου, Εκδόσεις Καστανιώτη






Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2012

Η Ορτανσία φυλάει τα μυστικά - Χριστίνα Φραγκεσκάκη



Γιορτινό χειμωνιάτικο βράδυ, 
και η ντροπαλή κυρία Αριάδνη, 
που κάποτε ήταν δασκάλα
 κι είχε όλα του κόσμου τα παιδιά 
αλλά τώρα ζει μόνη με τη γάτα της 
και τα βιβλία της, 
συναντά στην αυλή 
της κοινής τους κατοικίας
 τη μικρή Φερστέ. 
Ποια είναι η Φερστέ 
και γιατί μένει στο υπόγειο; 

Γιατί οι γονείς της έχουν λυπημένα μάτια 
και πώς βρέθηκαν εδώ; 
Ποιο είναι το μυστικό της κυρίας Αριάδνης 
και ποιο το μυστικό της Φερστέ;

 Ποιος φυλάει 
τα μυστικά τους;

 Και... γίνονται ποτέ
 τα όνειρα αλήθεια;

Μια ιστορία για τη χαρά της φιλίας και της συνύπαρξης. 
Για την αλήθεια που ενώνει τις παροιμίες των λαών 
και τους ορόφους των πολυκατοικιών μας. 
Μια ιστορία για το ανέλπιστο δώρο 
της εμπιστοσύνης και της ανταλλαγής... 
Για τα όνειρα που γίνονται αλήθεια,
όπως στα... παραμύθια!

Μια ιστορία γεμάτη τρυφερότητα
 για παιδιά κάθε ηλικίας.



Το βιβλίο κέρδισε το

ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
στην κατηγορία παιδικού λογοτεχνικού βιβλίου


Το σκεπτικό της επιτροπής Κρατικών Βραβείων, 
για τη βράβευση του βιβλίου:

Το βιβλίο κινείται σε μια ευαίσθητη θεματική που αφορά τον ξένο και το σεβασμό προς τον διαφορετικό. Ταυτόχρονα δείχνει τη μοναξιά της τρίτης ηλικίας. Οι δύο αυτές θεματικές αν και υπάρχουν ήδη και σε παλαιότερα βιβλία δένονται όμως μεταξύ τους σε ένα μίγμα πρωτοτυπίας και ευαισθησίας. Οι δύο βασικοί λογοτεχνικοί χαρακτήρες, δηλαδή το μικρό κοριτσάκι με καταγωγή από το Αφγανιστάν που βρίσκεται στην Αθήνα και η μόνη γηραιά κυρία, καταφέρνουν μέσα από τη δύναμη των παροιμιών και του προφορικού λόγου να εκφραστούν, να επικοινωνήσουν, να αλληλοκατανοηθούν και να αγαπηθούν. Χωρίς να επιλέγονται κλισέ τρόποι, μέσα από τη δυναμική του προφορικού λόγου και την πολύ καλή εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη έχουμε ένα ποιοτικό βιβλίο που συγκινεί χωρίς να είναι μελό και βοηθά τον αναγνώστη παιδί να κατανοήσει ότι οι διαφορετικές κουλτούρες μπορούν να φέρουν κοντά τους ανθρώπους και όχι να τους απομονώσουν.

H Xριστίνα Φραγκεσκάκη γεννήθηκε στη Ρόδο και μεγάλωσε στη Νίσυρο. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάζεται ως καθηγήτρια στη δημόσια εκπαίδευση. Παράλληλα, αφηγείται ιστορίες και παραμύθια της προφορικής παράδοσης απ’ όλο τον κόσμο. Η Ορτανσία φυλάει τα μυστικά είναι το δεύτερο βιβλίο της. Από τις εκδόσεις Αρμός κυκλοφορεί το παραμύθι της Σαν ψέματα, με ζωγραφιές του Αλέξη Κυριτσόπoυλου.



Κριτική για το βιβλίο της Ελένης Σαραντίτη από το http://www.diastixo.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=248:i-ortansia-filaei-ta-mistika&catid=48:efivika&Itemid=97

«Την ξενιτιά, την αρφανιά, την πίκρα, την αγάπη, 
τα τέσσαρα τα ζύγιασαν, βαρύτερα είν’ τα ξένα… 
Οχ, ξένος εδώ, ξένος εκεί κι όθε να πάω ξένος…» 

Τραγούδησε ο λαός μας 
με λόγια εξαίσια, ποιητικά 
και μουσική θρηνητική και παραπονετική, 
συγκλονιστική πάντως, 
τον καημό και τον ανήμερο πόνο της ξενιτιάς. 
Λαός απ’ αιώνος μετανάστης. 
Συχνά και πρόσφυγας. 
Μήπως και τώρα;
 Και αύριο μεθαύριο;

Το βιβλίο με τον ωραίο τίτλο 
Η Ορτανσία φυλάει τα μυστικά
ένα βιβλίο της ξενιτιάς είναι 
– σαν ένα τραγούδι κι αυτό παραπονεμένο. 
Μάλιστα με την επανάληψη 
ορισμένων φράσεων και λέξεων 
–ας είναι και περισσότερες του δέοντος 
οι επαναλήψεις αυτές– 
οι σελίδες έχουν αποκτήσει 
μια ανεπαίσθητη μουσικότητα 
την οποία κανείς συναντά 
σε ορισμένα παραμύθια. 

Εύλογο και κατανοητό: 
η Χριστίνα Φραγκεσκάκη 
είναι και αφηγήτρια παραμυθιών 
της προφορικής παράδοσης 
από όλο τον κόσμο. 
Και επειδή είναι νεοφερμένη 
στο χώρο του παιδικού βιβλίου, 
ας πούμε ότι είναι νησιώτισσα 
και ότι εργάζεται 
ως καθηγήτρια στη δημόσια εκπαίδευση. 
Το παρόν είναι το δεύτερο βιβλίο της. 
Το προηγούμενο, με τις ζωγραφιές
του Αλέξη Κυριτσόπουλου, 
τιτλοφορείται Σαν ψέματα 
και κυκλοφορεί 
από τις εκδόσεις Αρμός.

Η Ορτανσία, λοιπόν. 
Γατούλα είναι, 
υιοθετημένη από την κυρία Ανδρομάχη, 
η οποία ζει μόνη, 
και που όταν τη συνάντησε σε μια αυλή 
όπου έτρωγε φύλλα ορτανσίας, 
για να χορτάσει την πείνα της, 
την πήρε σπίτι 
και της έδωσε το όνομα Ορτανσία. 

Το ότι την πήρε στο διαμέρισμά της
 ήταν ευχής έργο. 
Που ευνόησε και τις δυο. 
Έχουν η μια την άλλη 
– κάτι πολύ σπουδαίο, 
ή σωστότερα, ευλογημένο, 
για άτομα μοναχικά όπως αυτές.

 Ο καθένας που του έλαχε
 να έχει ζώο-σύντροφο θα το κατανοήσει· 
είναι κάτι πολύτιμες στιγμές 
που η αμοιβαία κατανόηση, η τρυφερότητα, 
η συντροφικότητα και η άφατη αγάπη 
μεταξύ ζώου και ανθρώπου 
πλημμυρίζουν την ψυχή γλύκα, 
γαλήνη ευεργετική.
Κάπως έτσι περνούν 
η κυρία Ανδρομάχη με την Ορτανσία: 
μαζί διαβάζουν, 
όχι ακριβώς «διαβάζουν», 
η κυρία Ανδρομάχη διαβάζει 
και η Ορτανσία συνοδεύει 
με το απαλότατο γουργουρητό της, 
μαζί ετοιμάζουν τα περίφημα γλυκά 
στα οποία έχει αδυναμία 
η γλυκατζού κυρία Ανδρομάχη 
–συνταξιούχος δασκάλα 
και τρομερή βιβλιοφάγος–, 
παρέα θα γευθούν το κέικ, 
θα συζητήσουν. 

Τη λύπη της ότι δεν ακούγονται 
παιδικές φωνούλες στο σπίτι, 
παιχνίδια και χαρές απλησίαστες γι’ αυτήν,
 η ευγενική γυναίκα 
την κρατά για τον εαυτό της. 
Κι εξάλλου έχει την Ορτανσία της. 
Της τραγουδά κιόλας:

Ορτανσία, Ορτανσία,
που στον κόσμο είσαι μία,
σαν εσένα, Ορτανσία,
δεν υπάρχει άλλη καμία!

Απλό τραγουδάκι, απλές, χρηστές ζωές. 

«Έτσι, με τα βιβλία, 
τα γλυκά και την Ορτανσία, 
περνά ο καιρός». 

Τυχαίνουν όμως κάποιες στιγμές
 που η γυναίκα νιώθει
 ένα τόσο δα τσιμπηματάκι 
στο μέρος της καρδιάς. 

Ιδίως στις γιορτές 
που οι οικογένειες συγκεντρώνονται
 για ν’ ανταλλάξουν αγάπη, δώρα, χαρές. 
Που τα τραπέζια στρώνονται 
και τα σπίτια λαμπρύνονται και ομορφαίνουν. 
Τέτοιες μέρες φουσκώνει η καρδιά της 
από επιθυμίες. 
Όπως τώρα, ας πούμε,
 που είναι παραμονή Χριστουγέννων,
 με τσουχτερό κρύο, 
με το σκοτάδι να εδραιώνεται 
κι αυτή να γυρνά στο σπίτι μόνη. 

«Επιτέλους έφτασα», παραμιλά,
μπαίνει στη φωτόλουστη από το δέντρο 
αυλή της πολυκατοικίας 
και βλέπει δυο λαμπερά μάτια να την κοιτούν. 
Μεγάλα παιδικά μάτια. 
Ανήκουν στη μικρούλα τα μάτια αυτά, 
στην καταμελάχρινη κοπελίτσα του υπογείου. 
Στη Φερστέ. 
Από το Αφγανιστάν. 
Τώρα η Φερστέ γυρίζει γύρω από το δέντρο 
και προσπαθεί να μετρήσει τα φωτάκια του, 
αλλά εκείνα διαρκώς αναβοσβήνουν
 και την μπερδεύουν.

Αν μπορούσε, η κυρία Αριάδνη 
θα έπαιρνε τη μικρούλα αγκαλιά 
και θα της έδινε απανωτά φιλιά· 
αν μπορούσε, θα της άπλωνε το χέρι
 και μαζί θα στροβιλίζονταν γύρω από το δέντρο
 ή θα την καλούσε στο διαμέρισμά της 
και θα της χάριζε όλα τα παιδικά βιβλία 
που έχει φυλαγμένα. 
Έπειτα θα την κάθιζε στα γόνατά της
 και θα της τα διάβαζε. 
Με τις ώρες. 
Και μετά θα καλούσε και τους γονείς της 
να γευθούν μαζί 
τα χριστουγεννιάτικα γλυκά 
που είχε φτιάξει 
με τη συντροφιά της Ορτανσίας. 
Δειλιάζει όμως. 
Το μόνο που μπορεί 
είναι να στείλει στη μικρούλα 
το πιο θερμό χαμόγελό της. 
Και η μικρή; 
Ω, αυτή σταματά το στροβίλισμα, 
κοντοστέκεται και ανταποκρίνεται 
με ένα μεγάλο, ξάστερο χαμόγελο.

«Ορτανσία, έχω νέα…» 

λέει στη γάτα 
που ξέρει να φυλάει τα μυστικά. 

«Της χαμογέλασα και μετά, 
μετά μου χαμογέλασε και αυτή».

 Η Ορτανσία σηκώνεται ζωηρή
 και χώνεται στην αγκαλιά της κυρίας Αριάδνης 
και ακούει τους χτύπους της καρδιάς της, 
δυνατούς, απόψε, εορταστικούς. 
Και την επομένη, ανήμερα Χριστούγεννα, 
χτυπά η πόρτα. 
Είναι η Φερστέ 
και φέρνει γλυκό ψωμί, μυρωδάτο.
 «Το έφτιαξε η μαμά μου. 
Φέραμε τους σπόρους από το Αφγανιστάν».

Από εκείνη τη στιγμή 
αρχίζει να γράφεται μια ιστορία αγάπης
 που ταξιδεύει την κυρία Αριάδνη ψηλά, στα ουράνια, 
και γεμίζει ελπίδα και ζεστασιά 
τους πρόσφυγες του υπογείου 
που μήνες περιμένουν να τους δοθεί άσυλο,
 κρυμμένοι πίσω από τον ήλιο, 
μακριά απ’ τους ανθρώπους τους, 
τα σπίτια, τον ουρανό τους,
 ζώντας μόνο με τις μνήμες 
που δε χάνονται παρά θεριεύουν, 
και με το σπάνιο λουλούδι 
που μεγαλώνει στη σκοτεινιά και την ανέχεια, 
το κοριτσάκι τους, τη Φερστέ, 
που όταν χαμογελά λαμποκοπούν τόποι ψυχής. 
Και που κι αυτή έχει ένα μυστικό
 αλλά το αποκαλύπτει μονάχα στην Ορτανσία. 
Διότι, όπως ξέρουμε,
 η Ορτανσία φυλάει τα μυστικά.

Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη 
με αβρότητα και αισθήματα συμμετοχής, 
και μέσα από μια ενδιαφέρουσα ιστορία, 
μίλησε για τον «ξένο». 
Περιέγραψε όμως 
και τη μοναξιά 
της συνταξιούχου εκπαιδευτικού αβρά, 
και παρά τις εύθυμες εικόνες και σκηνές, 
με αθέατη θλίψη.