Μήνυμα 2011

Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2 Απριλίου 2011

TO MΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΤΗΤΑ (ΙΒΒΥ)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ [2.4.2011]

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΘΥΜΑΤΑΙ»

Aino Pervik (Eσθονία)

«Όταν ο Άρνο και ο πατέρας του έφτασαν στο σχολείο, τα μαθήματα είχαν ήδη αρχίσει». Στην πατρίδα μου την Εσθονία όλοι σχεδόν ξέρουν απέξω αυτή τη φράση. Είναι η πρώτη γραμμή από ένα βιβλίο με τίτλο Η Άνοιξη. Κυκλοφόρησε το 1912 και ήταν γραμμένο από τον Εσθονό συγγραφέα Oskar Luts (1887-1953).

 Η Άνοιξη μιλά για τη ζωή των μαθητών ενός ενοριακού σχολείου στην Εσθονία στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο Oskar Luts έγραφε για τη δική του παιδική ηλικία. Ο Άρνο του βιβλίου είναι στην πραγματικότητα ο Oskar Luts όταν ήταν παιδί.

Οι ερευνητές μελετούν παλιά ντοκουμέντα και με βάση αυτά γράφουν την ιστορία των βιβλίων. Τα ιστορικά βιβλία μιλούν για περιστατικά που έχουν συμβεί, αλλά σ' αυτά τα βιβλία δεν είναι πάντα ξεκάθαρο το πώς ήταν η ζωή των κοινών ανθρώπων.

Τα βιβλία με διηγήματα «θυμούνται» πράγματα που δεν μπορεί να βρει κανείς

σε παλιά ντοκουμέντα. Για παράδειγμα, δεν μπορούν να μας πουν πώς σκεφτόταν ένα παιδί σαν τον Άρνο όταν πήγαινε σχολείο πριν από εκατό χρόνια, ή τι ονειρεύονταν τα παιδιά εκείνο τον καιρό, τι τα φόβιζε ή τι τα έκανε να νιώθουν ευτυχισμένα. Το βιβλίο «θυμάται» επίσης τους γονείς των παιδιών, «θυμάται» σε ποιους ήθελαν να μοιάσουν τα παιδιά τους και τι μέλλον προσδοκούσαν γι' αυτά.

Μπορούμε, βέβαια, και σήμερα να γράψουμε βιβλία για παιδιά μιας παλιάς εποχής, και συχνά τέτοια βιβλία είναι συναρπαστικά. Ωστόσο, ένας σύγχρονος συγγραφέας δεν μπορεί να γνωρίζει πραγματικά τις μυρωδιές και τις γεύσεις, τους φόβους και τις χαρές του μακρινού παρελθόντος. Ο σύγχρονος συγγραφέας γνωρίζει ήδη τι επακολούθησε και πώς εξελίχθηκε το μέλλον των ανθρώπων.

Το βιβλίο «θυμάται» το χρόνο κατά τον οποίο γράφτηκε.

Από τα βιβλία του Κάρολου Ντίκενς μπορούμε να καταλάβουμε πώς ήταν πραγματικά η ζωή ενός αγοριού στους δρόμους του Λονδίνου στα μέσα του 19^ου αιώνα - τον καιρό του Όλιβερ Τουίστ. Με τα μάτια του Ντέιβιντ Κόπερφιλντ (τα μάτια του Ντίκενς εκείνη την εποχή) βλέπουμε όλων των ειδών τους χαρακτήρες που ζούσαν στην Αγγλία στα μέσα του 19ου αιώνα - πώς ήταν οι σχέσεις τους και το πώς οι σκέψεις και τα συναισθήματά τους επηρέαζαν τις σχέσεις αυτές. Επειδή ο Ντέιβιντ Κόπερφιλντ ήταν σε μεγάλο βαθμό ο ίδιος ο Κάρολος Ντίκενς, δεν είχε ανάγκη ο συγγραφέας να φανταστεί αυτά που έγραφε, αφού τα ήξερε ήδη.

Τέλος, από ένα βιβλίο είναι που μαθαίνουμε πώς ήταν για τον Τομ Σόγιερ, τον Χάκλμπερι Φιν και το φίλο τους τον Τζιμ το να ταξιδεύουν στον ποταμό Μισισιπή στα τέλη του 19ου αιώνα, όταν ο Μαρκ Τουέιν έγραψε για τις περιπέτειές τους. Γνώριζε πολύ καλά τι σκέφτονταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης για τους άλλους, εφόσον ζούσε ανάμεσα σε τέτοιους ανθρώπους. Ήταν ένας από εκείνους.

 Στα έργα τα λογοτεχνικά, οι πιο ακριβείς περιγραφές προσώπων του παρελθόντος είναι εκείνες που γράφτηκαν την εποχή που ζούσαν οι παλαιοί εκείνοι άνθρωποι.

Το βιβλίο «θυμάται».