Μάνος Ελευθερίου -Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

“Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ”

το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ

το Βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

οι φίλοι τους

γιορτάζουν και φέτος την παγκόσμια ημέρα ποίησης

ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ

Κυριακή 18 Μαρτίου 2012|8.00 μ.μ.

ΜΑΛΑΜΑΤΕΝΙΑ ΛΟΓΙΑ

ποίηση: Μάνος Ελευθερίου

Μαλαματένια λόγια στο μαντίλι

τα βρήκα στο σεργιάνι μου προχτές.

Τ' αλφαβητάρι πάνω στο τριφύλλι

σου μάθαινε το αύριο και το χτες

μα εγώ περνούσα τη στερνή την Πύλη

με του καιρού δεμένος τις κλωστές.

Ζητούσα τα μεγάλα τα κυνήγια

κι όπως δεν ήμουν μάγκας και νταής

περνούσα τα δικά σου δικαστήρια,

αφού στον άδη μέσα θα με βρεις

να με δικάσεις πάλι με μαρτύρια

και σαν κακούργο να με τιμωρείς.

Τ' αηδόνια σε χτικιάσανε στην Τροία

που στράγγιξες χαμένα μια γενιά.

Καλύτερα να σ' έλεγαν Μαρία

και να ‘σουν ράφτρα μες στην Κοκκινιά,

κι όχι να ζεις μ' αυτή την συμμορία

και να μην ξέρεις τ' άστρο του φονιά. 

  Με δέσαν στα Στενά και στους Κανόνες

και ξημερώνοντας Παρασκευή

τοξότες, φάλαγγες και λεγεώνες

με πήραν και με βαλαν σε κλουβί

και στα υπόγεια ζάρια τους αιώνες

παιχνίδι παίζουν οι αργυραμοιβοί.

Γυρίσανε πολλοί σημαδεμένοι

απ' του καιρού την άγρια πληρωμή.

Στο μεσοστράτι τέσσερις ανέμοι

τους πήραν για σεργιάνι μια στιγμή

και βρήκανε τη φλόγα που δεν τρέμει

και το μαράζι δίχως αφορμή.

Και σαν τους άλλους χάθηκαν κι εκείνοι

τους βρήκαν να γαβγίζουν στα μισά.

Κι απ' το παλιό μαρτύριο να 'χει μείνει

ένα σκυλί τη νύχτα που διψά,

γυναίκες στη γωνιά μ' ασετυλίνη

παραμιλούν στην ακροθαλασσιά.

Του κόσμου ποιος το λύνει το κουβάρι

ποιος είναι καπετάνιος στα βουνά;

Ποιος δίνει την αγάπη και τη χάρη

και στις μυρτιές του άδη σεργιανά;

 Μαλαματένια λόγια στο χορτάρι

ποιος βρίσκει για την άλλη τη γενιά;

Και στ' ανοιχτά του κόσμου τα καμιόνια

θα ξεφορτώνουν στην Καισαριανή

Πώς έγινε με τούτο τον αιώνα

και γύρισε καπάκι η ζωή;

Πώς το ‘φερε η μοίρα και τα χρόνια

να μην ακούσεις έναν ποιητή;

Τα δίχτυα που είχα ρίξει στο σκοτάδι

τα φέραν καταπάνω μου οι καιροί.

Κι είδα τις έξι βρύσες μου σημάδι

ληστές να τις φυλούν και θυρωροί.

Χρυσά κυπαρισσόμηλα στον άδη

και που κανείς ποτέ δεν ιστορεί.

ΚΑΤΩ ΑΠ' ΤΗ ΜΑΡΚΙΖΑ

Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ' εκείνο το τοπίο της βροχής.

Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.

Χρόνια μετά και κάτω απ' τη μαρκίζα
σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.

Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.

ΠΟΙΟΣ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ 

Ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά
να την ξεμοναχιάσει μες στη νύχτα;
ουρλιάζουν και σφυρίζουν φορτηγά
σαν ψάρι μ' έχουν πιάσει μες στα δίχτυα

Για κάποιον μες στον κόσμο είν' αργά
ποιος τη ζωή μου, ποιος την κυνηγά;

Ποιος τη ζωή μου, ποιος παραφυλά
στου κόσμου τα στενά ποιος σημαδεύει;
πού πήγε αυτός που ξέρει να μιλά
που ξέρει πιο πολύ και να πιστεύει;

 

Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε στην Ερμούπολη της Σύρας το 1938. Έχει εκδώσει μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές, τόμους με πεζά, λευκώματα και τέσσερις τόμους για το "Θέατρο στην Ερμούπολη τον 20ό αιώνα, 1901-1921", καθώς και την ανθολογία "Ερμούπολη, Μια πόλη στη λογοτεχνία" (Μεταίχμιο, 2004). Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος 2005 για το μυθιστόρημά του "O καιρός των χρυσανθέμων" (Mεταίχμιο, 2004). Παράλληλα ασχολήθηκε με το τραγούδι. Ως στιχουργός έχει στο ενεργητικό του περίπου 400 τραγούδια και έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες.