Ο Τάκης Σινόπουλος γεννήθηκε στην Αγουλινίτσα Ηλείας το 1917,και ήταν πρωτότοκος γιος του φιλολόγου Γιώργου Σινόπουλου και της Ρούσας - Βενέτας το γένος Αργυροπούλου και βαφτίστηκε Πάικος. Το 1920 η οικογένεια Σινόπουλου εγκαταστάθηκε στον Πύργο Ηλείας. Εκεί γεννήθηκαν ο αδερφός του ποιητή Νούλης (Αθανάσιος) και οι δίδυμοι Παύλος και Μαρία. Στον Πύργο ο Σινόπουλος πέρασε τα μαθητικά του χρόνια και το 1934 έφυγε για την Αθήνα για να σπουδάσει ιατρική.
Είναι ο σημαντικότερος ίσως ποιητής
της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς,
μεταφραστής και βιβλιοκριτικός.
Το 1934 δημοσίευσε το ποίημα «Προδοσία»
και το διήγημα «Η εκδίκηση του ταπεινού»
στην εφημερίδα «Νέα Ημέρα» του Πύργου.
Τον ίδιο χρόνο ήρθε στην Αθήνα για να σπουδάσει στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Τελειόφοιτος κατά την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου, επιστρατεύτηκε και υπηρέτησε για ένα μικρό διάστημα στο Λουτράκι, ως Λοχίας του Υγειονομικού.
Τον Ιανουάριο του 1945 επιστρατεύτηκε ως ανθυπίατρος και έμεινε ως το 1949, δηλαδή σ΄ όλη τη διάρκεια του Εμφυλίου, αρχίζοντας, μάλιστα, και από τις φρικώδεις προαναγγελίες του, ο Σινόπουλος υπηρέτησε, υποχρεωτικά, στον κυβερνητικό στρατό και μάλιστα ως αξιωματικός – γιατρός.
Πέθανε στον Πύργο Ηλείας το 1981.
Ο καιόμενος
Κοιτάχτε μπήκε στη φωτιά! είπε ένας από το πλήθος.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν του
μιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;
Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;
Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.
Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.
Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.
Γινόταν ήλιος.
Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχές
άλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.
Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.
Μεταίχμιο Β΄ (1957)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου