«Με λένε
έτσι, γιατί το τρίχωμά μου είναι απαλό και ρόδινο. Χωράω και κάτω από ένα
φύλλο.
Είμαι ποιητής.
Όμως, αυτό οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν. Με πιλατεύουν!
Με κάνουν μπαλάκι, για να παίζουν!
Γι’ αυτό κι εγώ παρακάλεσα το ξωτικό του δάσους
να με κάνει έναν άλλο, έναν ακανθόχοιρο με μεγάλα σουβλερά αγκάθια.
Να τους
πονάω, όπως με πονάνε.
Το μόνο που δεν υπολόγισα είναι ότι αυτά τ’ αγκάθια
μπορεί να ματώσουν κι εμένα……...»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου