Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες -Τα βιβλία του

Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες 

είναι διηγηματογράφος, σεναριογράφος

 και μυθιστοριογράφος και δημοσιογράφος.

 Στη Λατινική Αμερική όλοι τον αποκαλούν Γκάμπο. 

Γεννήθηκε την 6η Μαρτίου 1927 

στην πόλη Aracataca της Κολομβίας,

 που στα μυθιστορήματά του ονομάζεται Μακόντο. 

Οι γονείς του 

 –που αντιμετώπιζαν την άρνηση της γιαγιάς του για το γάμο λόγω των συντηρητικών πολιτικών θέσεων του γαμπρού- 

τον άφηναν στους παππούδες

 απ’ τη μεριά της μητέρας για να τον ανατρέφουν

 όσο θα έλειπαν για δουλειές. 

Ο παππούς ήταν στρατιώτης και ήρωας του φιλελευθέρου κινήματος

 και του ενστάλλαξε την ιδεολογία της κοινωνικής δικαιοσύνης 

και του δίδαξε τη βαρύτητα της αξίας της ανθρώπινης ζωής. 

Ο πατέρας του ήταν φαρμακοποιός και πέθανε όταν ο Γκαμπριέλ ήταν 9 χρονών.

 

Το 1967 έγραψε το πιο διάσημο βιβλίο του 

που έχουμε μέσες άκρες όλοι μας διαβάσει,

 τα «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς». 

Είναι κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος του Λατινοαμερικανικού «μαγικού ρεαλισμού», 

δηλαδή της ανάμιξης στοιχείων του φανταστικού και του πραγματικού 

κατά τέτοιο τρόπο που να έχει υψηλό βαθμό πειστικότητας. 

Διηγείται την ιστορία εφτά γενεών μιας οικογένειας

 σε ένα φανταστικό χωριό της Κολομβίας. 

Ξεκινά με την ιστορία μιας οικογένειας 

που δεν μπορεί να φροντίσει τον «αλαφροΐσκιωτο» παππού της. 

Το βιβλίο πούλησε πάνω από 30 εκατομμύρια αντίτυπα 

και μεταφράστηκε σε 37 γλώσσες.

Το 1982 έλαβε το Βραβείο Νόμπελ. 

Το δεύτερο πολυδιαβασμένο έργο του είναι

 ο «Έρωτας στα Χρόνια της Χολέρας»,

που ουσιαστικά είναι η ιστορία του γάμου των γονιών του,

 δοσμένη με σαρκασμό και χιούμορ 

για να δείξει τον αγώνα του πατέρα του 

να πείσει τον κατά τα άλλα φιλελεύθερο συνταγματάρχη και κυρίως τη μητέρας της 

να συναινέσουν επιτέλους στο γάμο δυο ανθρώπων που αγαπιόντουσαν παράφορα. 

Βέβαια, τους μεταφέρει στην βαθιά τρίτη ηλικία 

ρίχνοντας μια μαγική-ρεαλιστική πινελιά.

Στο «Φθινόπωρο του Πατριάρχη»

 περιγράφει την προσωπικότητα ενός λατινοαμερικανού δικτάτορα 

που ουσιαστικά ήταν ο Μάρκο Περέζ Χιμένεθ της Βενεζουέλας

 που ταίριαζε και στο προφίλ του δικτάτορα της Χιλής Αουγκουστο Πινοσέτ.

Στο «Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου» 

γράφει και ως μυθιστοριογράφος και ως ερευνητής-δημοσιογράφος 

που εξερευνά το θάνατο ενός παιδικού του φίλου το 1951

 και αποκαλύπτει τη δολοφονία.

 Εδώ κάνει τη μεγάλη ανατροπή

 και η αφήγηση της ιστορίας αρχίζει από το τέλος. 

Το μυθιστόρημα έγινε κινηματογραφική ταινία το 1985 

από τον Ιταλό σκηνοθέτη Φρατζέσκο Ρόσι.