Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Τα ψηλά βουνά Ζαχαρίας Παπαντωνίου



Στο βιβλίο περιγράφεται η ιστορία μιας ομάδας 26 παιδιών 
που όταν τελειώνουν την τελευταία τάξη του ελληνικού σχολείου 
αποφασίζουν  να κάνουν μόνα τους διακοπές 
για περίπου δύο μήνες στα βουνά της Ευρυτανίας.

 Εκεί, μέσα στις ομορφιές της φύσης,
 μαθαίνουν τη ζωή του βουνού,
  τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντούν,
και τις συνήθειες των άγριων ζώων, 
τις λαϊκές παραδόσεις και τους μύθους
 και γίνονται δάσκαλοι για τον Λάμπρο, 
το μικρό τσοπανόπουλο που διψάει για μάθηση.

Με ομαδικό πνεύμα φτιάχνουν μια κοινότητα 
που διαπνέεται από την αλληλεγγύη
και τον αλληλοσεβασμό.
Συνεργάζονται και ξεπερνούν στις δυσκολίες 
μέσω της ομαδικότητας  και της εκτίμησης στον άλλο

Το κλασικό αυτό βιβλίο του Ζαχαρία Παπαντωνίου, 
με τις ολοζώντανες περιγραφές και το λεπτό χιούμορ, αποτελεί ένα από τα καλύτερα έργα 
της ελληνικής λογοτεχνίας.

«Τα ψηλά βουνά» 
πρωτοκυκλοφόρησαν ως αναγνωστικό 
της τρίτης τάξης του δημοτικού το 1918 
στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης
 επί Βενιζέλου, 
αλλά τρία χρόνια αργότερα 
εξοβελίστηκαν από τις τάξεις κατασυκοφαντημένα 
 με επιχειρήματα όπως αυτό:

 ότι η γραφή του Παπαντωνίου περιέχει 
«βδελυράς και βωμολόχους αστειότητας, 
οποίας ασμένως μεταχειρίζονται οι μόρτηδες, 
οι χασισοπόται, οι λωποδύται
 και εν γένει οι φαυλόβιοι»!

Το 1933 και το 1974 
«Τα ψηλά βουνά»
 επανεντάχθηκαν στο εκπαιδευτικό σύστημα, 
αλλά και πάλι για λίγο. 
Η αντοχή τους φάνηκε ως εξωσχολικό βιβλίο κυρίως, 
κι αυτήν την αντοχή επιβεβαιώνει 
κι η φετινή τους επανέκδοση. 



 «Όταν βρίσκονται
 γενναία παιδιά σαν εσάς,
 ένα δάσος γίνεται αιώνιο.
 Κι οι άνθρωποι 
ζουν καλύτερα τη ζωή τους». 
 Ζαχαρίας Παπαντωνίου



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου