Θέλω να σας πω την αλήθεια

Ένα κυριακάτικο πρωινό στο πάρκο, 

η Δάφνη ανακαλύπτει το μυστικό του Εμιγκλέ, 

που είναι συμμαθητής της. 

Από τότε στην τάξη τον παρατηρεί προσεκτικά 

και καταλαβαίνει όλο και περισσότερα 

πράγματα για κείνον. 

Έτσι, μια μέρα 

αποφασίζει να τον υπερασπιστεί 

λέγοντας την αλήθεια.

Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη ασχολείται για μια ακόμα φορά 
με θέματα που μας ακουμπούν καθημερινά.  
Οι πρόσφυγες, ο ρατσισμός, η διαφορετικότητα 
προβάλλουν δίπλα μας και απαιτούν αντιμετώπιση. 

Απαιτούν να κοιταχτούμε, όλοι, από την αρχή στα μάτια, 
να  δούμε την αλήθεια, και να τη διαλαλήσουμε.  
Να ξαναγνωριστούμε όλοι απ΄την αρχή 
και να πορευτούμε μαζί  
στην πολυπολιτισμική μας κοινωνία.

 Η Παγκόσμια Ημέρα Προσφύγων 
είναι μια αφορμή να διαβάσουμε το βιβλίο.

 

από δημοσίευμα στο περιοδικό :ΔΙΑΒΑΖΩ, (01/01/2010)

Να και μια μικρή ιστορία με

διαπολιτισμικό περιεχόμενο,

η οποία δεν κάνει το «λάθος» να δώσει

στον ήρωά της κάποιο χάρισμα

ώστε να γίνει αποδεκτός από τους

άλλους! Εδώ ο μικρός και ευγενικός

Εμιγκλέ είναι βιοπαλαιστής της

ζωής. Πουλάει χαρτομάντιλα. Στο

σχολείο προσπαθεί, αλλά η βοήθεια

που του προσφέρουν δεν είναι αποτελεσματική.

Κι είναι τούτο, δυστυχώς,

μια πραγματικότητα. Στο σύγχρονο

σχολείο υπάρχουν πενιχροί

υποστηρικτικοί μηχανισμοί και βέβαια

έλλειμμα στην επιμόρφωση

όσων εμπλέκονται στην παιδευτική

διαδικασία, με αποτέλεσμα την

πλημμελή λειτουργία του. Έτσι,

λοιπόν, στην ιστορία μας, ο μικρός

Εμιγκλέ υπολειπόταν των άλλων

παιδιών και δεν ήταν δε και αποδεκτός.

Όταν όμως κάποια μέρα χρειάστηκε

υπεράσπιση στο σχολείο,

αυτή βρέθηκε στο πρόσωπο μιας

συμμαθήτριας του, της Δάφνης.

Μια απλή ιστορία που αντανακλά καθημερινές

εικόνες, απαραίτητη για

τη βιβλιοθήκη κάθε σχολείου.

 Δημοσίευμα :ΔΙΑΒΑΖΩ, σελ. 61 (01/01/2010)

Είναι αλήθεια ότι η παρουσία του «άλλου» 
και η διαφορετικότητα ως θέμα 
έχει κατακλύσει το παιδικό βιβλίο τα τελευταία χρόνια, δίνοντας έτσι το προβάδισμα 
στον παιδαγωγικό ρόλο της λογοτεχνίας. 

Η Αλεξάνδρα Μητσιάλη στο βιβλίο αυτό 
επιχειρεί να δείξει την αλήθεια, 
να σκιαγραφήσει τον «άλλον» 
όπως τον βλέπουν τα παιδικά μάτια της ηρωίδας της, 
με ρεαλισμό που καμιά φορά ξαφνιάζει τους ενήλικες. 

Η Δάφνη μιλάει για τον Εμιγκλέ τον συμμαθητή της 
που πουλάει χαρτομάντιλα 
και γι’ αυτό συχνά στο σχολείο έχει δυσκολίες 
και τον υπερασπίζεται όταν κάποια στιγμή 
όλοι θα τον κατηγορήσουν άδικα. 

Ένα κείμενο με μεστότητα αφηγηματική 
και ρεαλιστική απεικόνιση 
που σκιαγραφεί την πραγματικότητα χωρίς ωραιοποιήσεις 
και στα μέτρα της αντίληψης του παιδιού. 
Γλώσσα λιτή και κατανοητή με σαφή νοήματα 
και προβολή αξιών με εύστοχο τρόπο. 

Τα σχήματα και η ζωγραφική απόδοση 
της Ραφαέλλας Τσάτσι 
συνάδουν και προάγουν το ύφος του κειμένου.

 

Τασούλα Τσιλιμένη, από:  http://keimena.ece.uth.gr/main/index.php?view=article&id=198%3A-2009-&option=com_content&Itemid=37