ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2020

 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΒΙΒΛΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗ ΝΕΟΤΗΤΑ (ΙΒΒΥ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ 2 Απριλίου 2020

Πείνα για λέξεις

Peter Svetina

Σλοβενία

 

Εκεί που μένω, οι θάμνοι πρασινίζουν αργά τον Απρίλη ή νωρίς τον Μάη και σύντομα γεμίζουν με κουκούλια από πεταλούδες. Αυτά τα κουκούλια μοιάζουν με μπαλίτσες από βαμβάκι ή με κουφέτα και οι νύμφες τους καταβροχθίζουν φύλλο το φύλλο μέχρι που οι θάμνοι απογυμνώνονται. Όταν όμως οι νύμφες γίνουν πεταλούδες και πετάξουν, οι θάμνοι δεν είναι κατεστραμμένοι. Καθώς πλησιάζει το καλοκαίρι, ξαναγίνονται πράσινοι πάλι και πάλι.

Έτσι μοιάζει ο συγγραφέας, έτσι μοιάζει ο ποιητής. Κατασπαράζονται, μένουν κατάστεγνοι από ιστορίες και ποιήματα, που, όταν ολοκληρωθούν, πετούν μακριά, μπαίνουν μέσα σε βιβλία και βρίσκουν τους αναγνώστες τους. Αυτό γίνεται πάλι και πάλι.

Και τι συμβαίνει μ’  κείνα τα ποιήματα και τις ιστορίες;

Ξέρω ένα αγόρι που έπρεπε να κάνει κάποια εγχείρηση στο μάτι του. Για δύο εβδομάδες μετά την εγχείρηση, έπρεπε να ξαπλώνει μόνο από τη δεξιά πλευρά και μετά δεν έπρεπε να διαβάζει τίποτα για ένα μήνα. Όταν τελικά ξαναπήρε στα χέρια του ένα βιβλίο έπειτα από ενάμιση μήνα, ένιωσε σαν να κατάπινε λέξεις μ’ ένα κουτάλι από μια γαβάθα. Σαν να τις έτρωγε. Πραγματικά τις έτρωγε.

Ξέρω κι ένα κορίτσι που όταν μεγάλωσε έγινε δασκάλα. Μου είπε: Τα παιδιά που οι γονείς δεν τους διάβασαν παραμύθια έχουν στερηθεί κάτι σημαντικό.

Οι λέξεις στα ποιήματα και στις ιστορίες είναι τροφή. Όχι τροφή για το σώμα, όχι τροφή που μπορεί να γεμίσει το στομάχι σου. Τροφή όμως για το πνεύμα και τροφή για την ψυχή.

Όταν πεινάει κάποιος ή διψάει, το στομάχι του γουργουρίζει και το στόμα του στεγνώνει. Οι πεινασμένοι γυρεύουν να φάνε κάτι, ένα κομμάτι ψωμί, ένα πιάτο ρύζι ή δημητριακά, λίγο ψάρι, ή μια μπανάνα. Όσο περισσότερο πεινούν, τόσο  στενεύει ο οπτικός τους ορίζοντας, ώσπου παύουν να βλέπουν ό,τι δεν είναι τροφή για να τους χορτάσει.

Η πείνα για λέξεις εκδηλώνεται διαφορετικά. Μοιάζει με θλίψη, με λήθη, με αυθάδεια. Οι άνθρωποι που υποφέρουν από τέτοιου είδους πείνα δεν νιώθουν πως η ψυχή τους τρέμει από κρύο κι ότι προσπερνούν χωρίς να το προσέχουν. Ένα μέρος του κόσμου τους εξαφανίζεται χωρίς να το γνωρίζουν.

Αυτού του είδους η πείνα χορταίνεται με ποίηση και ιστορίες.

Υπάρχει όμως ελπίδα για όσους δεν έχουν ποτέ αφεθεί ν’ απολαύσουν τις λέξεις, για να χορτάσουν αυτή την πείνα;

Υπάρχει! Το αγόρι που είπαμε διαβάζει κάθε μέρα. Το κορίτσι που έγινε δασκάλα διαβάζει στους μαθητές της. Κάθε Παρασκευή. Κάθε βδομάδα. Αν κάποια φορά το ξεχάσει,  της το θυμίζουν τα παιδιά.

Και τι γίνεται με τον συγγραφέα και τον ποιητή; Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, θα πρασινίσουν πάλι. Και πάλι θα στεγνώσουν από ιστορίες και ποιήματα, που θα πετάξουν μακριά προς κάθε κατεύθυνση. Πάλι και πάλι.

Μετάφραση: Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου

Το 2020 υπεύθυνο για το υλικό του εορτασμού είναι το Τμήμα της Σλοβενίας (Slovenská sekcia IBBY). Το φετινό μήνυμα γράφτηκε από τον Σλοβένο συγγραφέα Peter Svetina, μεταφράστηκε στα ελληνικά, όπως κάθε χρόνο, από τη συγγραφέα Λότη Πέτροβιτς ενώ η αφίσα φιλοτεχνήθηκε από τον Σλοβένο εικονογράφο Damijan Stepančič.

Βραχείς κατάλογοι διαγωνισμών Ελληνικού Τμήματος της ΙΒΒΥ 2020

Το Ελληνικό Τμήμα της ΙΒΒΥ – Κύκλος του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου ανακοινώνει τους βραχείς καταλόγους των βραβείων του για τη συγγραφή, εικονογράφηση και μετάφραση λογοτεχνικών βιβλίων για παιδιά και νέους (έκδοσης 2019). Συγχαίρει όλους τους δημιουργούς και πιστεύει ότι οι βραχείς κατάλογοι αποτελούν μια εξαιρετική επιλογή με τα καλύτερα βιβλία του 2019.

Οι βραχείς κατάλογοι, ανά κατηγορία, είναι οι ακόλουθοι:

Βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» σε συγγραφέα βιβλίου αφήγησης βραχείας φόρμας για παιδιά:

1. Άννα Κοντολέων, Όττο, Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

2. Φίλιππος Μανδηλαράς, Ένα ψάρι που το έλεγαν Ορφώ, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

3. Νικόλας Ρώσσης, Το χαμόγελο της γάτας, Εκδόσεις Πατάκη

4. Τασούλα Τσιλιμένη, Η Λίλα… πετάει, Εκδόσεις βιβλιοΔιάπλους

5. Φίλιππος Φωτιάδης, Μπαμπά, μπορούμε να πάρουμε σκύλο αντί για μυρμήγκι; Εκδόσεις Μάρτης

Βραβείο σε εικονογράφο και σε συγγραφέα εικονοβιβλίου (Picture Book ή Album) για την εικονογράφηση και για το κείμενο:

1. Έφη Λαδά (εικονογράφηση και συγγραφή), Οι μέρες της Σιωπής, Εκδόσεις Πατάκη

2. Κέλλυ Ματαθία-Κόβο (εικονογράφηση), Λίλη Λαμπρέλλη (συγγραφή), Εσύ τι λες πολύτιμο πως είναι; Εκδόσεις Πατάκη

3. Πέτρος Μπουλούμπασης (εικονογράφηση), Δημήτρης Τσιλινίκος (συγγραφή), Η Ζωή με τον μπαμπά, Εκδόσεις Επόμενος Σταθμός

4. Ντανιέλα Σταματιάδη (εικονογράφηση), Αντώνης Παπαθεοδούλου (συγγραφή), Αμάλια, Εκδόσεις Ίκαρος

5. Φωτεινή Τίκκου (εικονογράφηση), Άλκηστη Χαλικιά (συγγραφή), Τα παπούτσια των άλλων, Εκδόσεις Ίκαρος

Βραβείο «Φανή Αποστολίδου» σε συγγραφέα εκτενούς αφηγήματος για παιδιά μεγάλων τάξεων Δημοτικού και Γυμνασίου:

1. Σπύρος Γιαννακόπουλος, Ο μονόκερος, Εκδόσεις Πατάκη

2. Άλκη Ζέη, Ένα παιδί από το πουθενά, Εκδόσεις Μεταίχμιο

3. Φίλιππος Μανδηλαράς και Ελένη Κατσαμά, Απίθανες ιστορίες, Εκδόσεις Πατάκη

4. Δέσποινα Μάντζαρη, Αδέσποτη πόλη, Εκδόσεις Κέδρος

5. Γιώργος Κ. Παναγιωτάκης, Ο Ισιντόρ και το φεγγάρι, Εκδόσεις Πατάκη

Βραβείο σε συγγραφέα εφηβικού - νεανικού βιβλίου για εφήβους και νέους:

1. Άντρη Αντωνίου, Πώς να μην σας ερωτευτεί ο κολλητός σας, Εκδόσεις Πατάκη

2. Έλενα Αρτζανίδου, Η Ξένη στον Ρήνο, Εκδόσεις Ψυχογιός

3. Μαρία Δασκαλάκη, Μυστική Αποστολή – Τα κρυφά μονοπάτια του Τεμένους, Εκδόσεις Μίνωας

4. Ευαγγελία Θεοδωρίδου, Ωδή..σσεια μιας έφηβης, Εκδόσεις Πατάκη

5. Ελένη Τασοπούλου, Το λουζεράκι, Εκδόσεις Καστανιώτη

Βραβείο «Βίτω Αγγελοπούλου» σε συγγραφέα βιβλίου με πληροφοριακά κείμενα (γνώσεων) για παιδιά:

1. Μαρία Αγγελίδου, Το Βυζάντιο σε έξι χρώματα - πράσινο, Εκδόσεις Μεταίχμιο

2. Γιώτα Κ. Αλεξάνδρου, Όταν παίζαμε για τη νίκη, Καραγκιόζη μου, Εκδόσεις Ελληνοεκδοτική

3. Ροδούλα Παππά, Πώς φτιάχνεται ένα παιδικό βιβλίο και οι συνέπειες για το περιβάλλον μας, Εκδόσεις Νεφέλη

4. Αντώνης Παπαθεοδούλου και Δικαίος Χατζηπλής, Χαριστική βιβλιοθήκη, Εκδόσεις Πατάκη

5. Αργυρώ Πιπίνη, Αντώνιος και Κλεοπάτρα (Μικρά γατικά, βιβλίο 2), Εκδόσεις Πατάκη

Βραβείο σε ξένο συγγραφέα, Έλληνα εκδότη και μεταφραστή βιβλίου μεταφρασμένου στα ελληνικά για παιδιά ή νέους:

1. Davide Cali (συγγραφή), Μυρσίνη Γκανά (μετάφραση), Γραμμή 28, Εκδόσεις Ίκαρος

2. Brain Lies (συγγραφή), Αναστασία Δ. Μακρή (μετάφραση), Ο κήπος του Έβαν, Εκδόσεις Άγκυρα

3. Πάτρικ Νες (συγγραφή), Γιώργος Μπλάνας (μετάφραση), Το μαχαίρι που δεν άφηνε το χέρι (Κινούμενο χάος, βιβλίο 1), Εκδόσεις Πατάκη

4. Jo Nelson (συγγραφή), Μαρίζα Ντεκάστρο (μετάφραση), Βιβλιομουσείο, Εκδόσεις Παπαδόπουλος

5. Γκιγιέρμο ντελ Τόρο και Κορνιλία Φουνκέ και (συγγραφή), Άννα Κοντολέων (μετάφραση), Ο λαβύρινθος του Πάνα, Εκδόσεις Ψυχογιός

Βραβείο σε εικονογράφο για την εικονογράφηση βιβλίου με εικόνες για παιδιά και νέους:

1. Μυρτώ Δεληβοριά, Χαριστική βιβλιοθήκη, Αντώνης Παπαθεοδούλου και Δικαίος Χατζηπλής (συγγραφή), Εκδόσεις Πατάκη

2. Ράνια Ηλιάδου, Ο μαστροχαλαστής, Νίνα Ζαφειρίου (συγγραφή), Εκδόσεις Τζιαμπίρης-Πυραμίδα

3. Ιφιγένεια Καμπέρη, Αντώνιος και Κλεοπάτρα (Μικρά γατικά, βιβλίο 2), Αργυρώ Πιπίνη (συγγραφή), Εκδόσεις Πατάκη

4. Κώστας Μαρκόπουλος, Πώς φτιάχνεται ένα παιδικό βιβλίο και οι συνέπειες για το περιβάλλον μας, Ροδούλα Παππά (συγγραφή), Εκδόσεις Νεφέλη

5. Δημήτρης Φουσέκης, Το χαμόγελο της γάτας, Νικόλας Ρώσσης (συγγραφή), Εκδόσεις Πατάκη

Η επιτροπή για την κατηγορία αυτή επέλεξε τα παραπάνω έργα από όλα τα βιβλία που είχαν υποβληθεί στις διάφορες κατηγορίες εκτός των όσων είχαν υποβληθεί στην A2 κατηγορία (picturebook).

Υπενθυμίζεται ότι για την κατηγορία Βραβείο «Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου» σε πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα βιβλίου για παιδιά ή νέους δεν ανακοινώνεται βραχύς κατάλογος.

Την επιτροπή αποτελούν οι:

Μαρία Παπαγιάννη, Συγγραφέας (Πρόεδρος)

Ίρις Σαμαρτζή, Εικονογράφος

Μαρία Κουρκουμέλη, Εκπαιδευτικός, Ms (Συντονίστρια Επιτροπής και Αντιπρόεδρος Δ.Σ.)

Τόνια Αράχωβα, Φιλόλογος, Μέλος ΔΣ της Διεθνούς Ένωσης Βιβλιοθηκών, τ. Δ/ντρια της Εθνικής Βιβλιοθήκης

Πόλυ Βασιλάκη, Εκπαιδευτικός, Συγγραφέας

Τζελίνα Βογιαντζόγλου, Εκπαιδευτικός

Χαρά Δαφέρμου, Επίκουρη Καθηγήτρια Παιδαγωγικής και Διδακτικής Μεθοδολογίας ΤΕΑΠΗ-ΕΚΠΑ

Απόστολος Πάππος, Εκπαιδευτικός, Αρθρογράφος στο ELNIPLEX.COM

Γλυκερία Πλιάμπα-Φουντά, Εκπαιδευτικός, Μουσειοπαιδαγωγός, Αντιπρόεδρος Παιδικού Μουσείου Θεσσαλονίκης, Μέλος Δ.Σ. OMEP (Παγκόσμια Οργάνωση Προσχολικής Αγωγής)

Κατερίνα Στούρνα, Εικαστικός, Εκπαιδευτικός

Ελίτα Φώκιαλη, Εκπαιδευτικός, PhD στη διαμεσική αφήγηση.

Η επιτροπή, μετά από ψηφοφορία, θα επιλέξει το βραβείο κάθε κατηγορίας.

Αντιλαμβανόμενοι τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν και σε συμμόρφωση με τις οδηγίες της Πολιτείας, ανακοινώνουμε την αναβολή της προγραμματισμένης εκδήλωσης για την απονομή των ετήσιων βραβείων και τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου. Η ανακοίνωση των νικητών καθώς και τα βραβεία σε φορείς και φυσικά πρόσωπα που προωθούν τη φιλαναγνωσία θα γίνει με Δελτίο Τύπου στις 2 Απριλίου 2020 και με ανάρτηση στην σελίδα μας στο FB (https://www.facebook.com/ibbygreece) .

Υποσχόμαστε, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν, να γιορτάσουμε μαζί την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου 2020 και να οργανώσουμε την τελετή απονομής των βραβείων σε δημιουργούς, φυσικά πρόσωπα και φορείς.

Ευχαριστούμε θερμά την Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος για την ευγενική υποστήριξη και την πρόθεση να φιλοξενήσει την εκδήλωση στον Πύργο Βιβλίων της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), την Πρόεδρο και μέλη της κριτικής επιτροπής οι οποίοι εργάστηκαν εθελοντικά.

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Παιδικού Βιβλίου 2020 τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Θερμά συγχαρητήρια σε όλους τους υποψήφιους!

Το θέμα είναι τ ώ ρ α τι λες, Μανόλης Αναγνωστάκης

Ο ΣΤΟΧΟΣ

Το θέμα είναι τ ώ ρ α  τι λες

Καλά φάγαμε καλά ήπιαμε

Καλά τη φέραμε τη ζωή μας ως εδώ

Μικροζημιές και μικροκέρδη συμψηφίζοντας

Το θέμα είναι τ ώ ρ α  τι λες.

Μότο στη συλλογή Ο στόχος (1970)

Μανόλης Αναγνωστάκης, “Τα ποιήματα, 1941-1971”, (εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2000).

Μιλώ - ΜΑΝΟΛΗΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗΣ

Μιλώ για τα τελευταία σαλπίσματα των νικημένων στρατιωτών

Για τα κουρέλια από τα γιορτινά μας φορέματα

Για τα παιδιά μας που πουλάν τσιγάρα στους διαβάτες

Μιλώ για τα λουλούδια που μαραθήκανε σους τάφους και τα σαπίζει η βροχή

Για τα σπίτια που χάσκουνε δίχως παράθυρα σαν κρανία ξεδοντιασμένα

Για τα κορίτσια που ζητιανεύουν δείχνοντας στα στήθια τις πληγές τους

Μιλώ για τις ξυπόλυτες μάνες που σέρνονται στα χαλάσματα

Για τις φλεγόμενες πόλεις τα σωριασμένα κουφάρια σους δρόμους

Τους μαστροπούς ποιητές που τρέμουνε τις νύχτες στα κατώφλια

Μιλώ για τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα

Για τα φορτωμένα καμιόνια και τους βηματισμούς στις υγρές πλάκες

Για τα προαύλια των φυλακών και για το δάκρυ των μελλοθανάτων.

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π' αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν Αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια

Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π' άκρη δεν έχει

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει.

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.

Μανώλη Αναγνωστάκη - ΜΙΛΩ - Μίκη Θεοδωράκη

Μαρία Φαραντούρη

“Η ΔΕΝ” ή αλλιώς “Ένα κορίτσι που δεν θες”

Η ΔΕΝ, δεν έχει να μας διηγηθεί καμία ιστορία που να ξέρεις ήδη, ούτε καμία φοβερή ιστορία που δεν ξέρεις ή δεν έχει ήδη ακούσει.

Δεν είναι πριγκίπισσα σε κάστρο, γιατί δεν πιστεύει ότι υπάρχουν πριγκίπισσες και σίγουρα δεν είναι καουμπόισα σε φάρμα, γιατί δεν ζει σε χωριό ή στο Τέξας.

Η ΔΕΝ, δεν γνωρίζει ότι το φεγγάρι καμιά φορά μοιάζει με κίτρινη μπάλα στον ουρανό, γιατί δεν έχει παρατηρήσει ποτέ το φεγγάρι και δεν ξέρει ότι τα σύννεφα αλλάζουν το σχήμα τους όταν έχει αέρα, γιατί δεν έχει δει ποτέ σύννεφα να αλλάζουν σχήμα.

Ξέρει ότι ο ουρανός έχει χρώμα κόκκινο και όχι μπλε και καμιά φορά γεμίζει καπνούς.

Αυτό ξέρει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δε ζει σε μέρος με μεγάλες πολυκατοικίες και δε ξέρει πως μοιάζει το μπαλκόνι σου, η κουζίνα ή το δωμάτιό σου. Εκεί που ζει έχει μόνο μεγάλες σκηνές με πολλούς ανθρώπους και δεν έχει σπίτια.

Η ΔΕΝ, δεν έχει δικό της δωμάτιο. Δεν έχει ράφια με βιβλία και παιχνίδια, ούτε ντουλάπες με αμέτρητα ρούχα και παπούτσια. Δεν έχει καν δικά της ρούχα και παπούτσια.

Αυτά που φοράει, δεν τα αγόρασε σε κάποιο μαγαζί με τη μαμά ή τον μπαμπά της.

Τα πήρε ένα πρωί μέσα από μια μαύρη σακούλα.

Αυτά βρήκε, αυτά πήρε η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει φίλους.

Δεν ξέρει τι να τους πει.

Τα παιδιά γύρω της μιλάνε με λέξεις που δε καταλαβαίνει και έτσι δεν ξέρει τι λένε.

Παλιά είχε φίλους.

Τώρα, το παλιά αυτό δεν το θυμάται πια.

Η ΔΕΝ δεν λέγεται ΔΕΝ.

Άλλο όνομα έχει, αλλά το δικό της όνομα δεν είναι εύκολο να το πει κάποιος και έτσι όλοι τη φωνάζουν πια ΔΕΝ.

Δεν το συνηθίζει. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.

Η ΔΕΝ, δεν κλαίει πολύ και δεν γελάει πολύ.

Σε κοιτάει με τα μεγάλα της μαύρα μάτια και μένει σιωπηλή.

Δεν ξέρουμε αν θέλει να πει ναι. Δεν ξέρουμε αν λέει απλά όχι.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ΔΕΝ καταλαβαίνουμε αν κάτι θέλει να πει.

Και αφού εμείς δεν καταλαβαίνουμε, δεν μιλάει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν αγαπάει καθόλου τη θάλασσα. Δε θέλει να κάνει μακροβούτια το καλοκαίρι στην παραλία και δεν της αρέσει καθόλου να βάζει τα πόδια της στο νερό.

Η ΔΕΝ, δε θέλει να βλέπει βάρκες. Δεν της αρέσει η βόλτα με τη βάρκα.

Δεν είναι ωραίες οι βάρκες που έχουν μέσα τόσο κόσμο, έτσι λέει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει παιχνίδια σαν τα δικά σου. Δεν είναι χρωματιστά και φανταχτερά τα παιχνίδια της και δεν έχουν κουμπιά που τα πατάς και βγάζουν μουσική.

Η ΔΕΝ ίσως και να είχε τέτοια παιχνίδια παλιά, αλλά τώρα, το παλιά αυτό δεν το θυμάται πια.

Με μια χάρτινη κούτα παίζει η ΔΕΝ και καμιά φορά κρύβεται τόσο καλά εκεί μέσα που δεν την βλέπει κανείς.

Η ΔΕΝ δεν λέγεται ΔΕΝ. Άλλο όνομα έχει.

ΔΕΝ τη φωνάζουν όλοι από τότε που βρέθηκε εδώ.

Άκουγε άλλους να λένε όλο ΔΕΝ και αυτή τη λέξη έμαθε να λέει και να την καταλαβαίνουν.

Δεν έχετε χαρτιά.

Δεν καταλαβαίνω τι λες.

Δεν θα κάτσετε εδώ

Δεν έχουμε που να σας πάμε

Δεν έχει γονείς.

Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με σας.

Δεν σας θέλουμε εδώ.

Δεν έχει άλλο χώρο.

Δεν ξέρω να κολυμπάω.

Δεν βλέπω τη μαμά μου.

Δεν ζει πια το παιδί. Πνίγηκε.

Δεν. Δεν. Δεν. Δεν.

Αυτή τη λέξη έμαθε πρώτα η ΔΕΝ.

Την άκουσε τόσες φορές που την έμαθε.

Αυτή τη λέξη είπε πρώτα όταν τη ρώτησαν πως τη λένε.

Έτσι, τη λένε πια ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει να μας διηγηθεί καμία ιστορία που να ξέρεις ήδη, ούτε καμία φοβερή ιστορία που δεν ξέρεις ή δεν έχει ήδη ακούσει.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τη μουσική και τον χορό.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για την ησυχία και την σιωπή.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για την αγκαλιά της μαμάς.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τούρτες γεμάτες σοκολάτα.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τετράδια και βιβλία και τσάντες χρωματιστές.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για αυτά.

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν την ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τους δυνατούς κρότους.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τον ουρανό που κοκκινίζει ξαφνικά.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για την κούκλα της που άφησε πίσω.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για σπίτια χαλασμένα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για άλλους ανθρώπους στη θάλασσα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τραβήγματα και κλάμματα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά.

Αλλά…

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν την ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν δεν σε ακούνε.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν οι άλλοι νιώθουν ασφαλείς.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν δεν σε θέλουν.

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν τη ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Κατερίνα Ανωγιαννάκη

Φεβρουάριος, 2020

Μια Κυριακή του Μάρτη

Μια Κυριακή του Μάρτη

και μια Σαρακοστή

εσύ 'σουν στο κατάρτι

κι εγώ στην κουπαστή.

Κρατούσαμε το δάκρυ

στα ματοτσίνορα,

για μας δεν είχαν άκρη

της γης τα σύνορα.

Δε σου 'στειλα το μήλο

και σ’ έχασα από φίλο,

μα μ’ ένα πορτοκάλι

AΠΟ ΤΟ ΔΙΣΚΟ " ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ "  

ΣΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΛΟΥΚΙΑΝΟΥ ΚΗΛΑΗΔΟΝΗ

 ΚΑΙ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΝΙΚΟΥ ΓΚΑΤΣΟΥ 

ΠΟΥ ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 1972