“Η ΔΕΝ” ή αλλιώς “Ένα κορίτσι που δεν θες”

Η ΔΕΝ, δεν έχει να μας διηγηθεί καμία ιστορία που να ξέρεις ήδη, ούτε καμία φοβερή ιστορία που δεν ξέρεις ή δεν έχει ήδη ακούσει.

Δεν είναι πριγκίπισσα σε κάστρο, γιατί δεν πιστεύει ότι υπάρχουν πριγκίπισσες και σίγουρα δεν είναι καουμπόισα σε φάρμα, γιατί δεν ζει σε χωριό ή στο Τέξας.

Η ΔΕΝ, δεν γνωρίζει ότι το φεγγάρι καμιά φορά μοιάζει με κίτρινη μπάλα στον ουρανό, γιατί δεν έχει παρατηρήσει ποτέ το φεγγάρι και δεν ξέρει ότι τα σύννεφα αλλάζουν το σχήμα τους όταν έχει αέρα, γιατί δεν έχει δει ποτέ σύννεφα να αλλάζουν σχήμα.

Ξέρει ότι ο ουρανός έχει χρώμα κόκκινο και όχι μπλε και καμιά φορά γεμίζει καπνούς.

Αυτό ξέρει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δε ζει σε μέρος με μεγάλες πολυκατοικίες και δε ξέρει πως μοιάζει το μπαλκόνι σου, η κουζίνα ή το δωμάτιό σου. Εκεί που ζει έχει μόνο μεγάλες σκηνές με πολλούς ανθρώπους και δεν έχει σπίτια.

Η ΔΕΝ, δεν έχει δικό της δωμάτιο. Δεν έχει ράφια με βιβλία και παιχνίδια, ούτε ντουλάπες με αμέτρητα ρούχα και παπούτσια. Δεν έχει καν δικά της ρούχα και παπούτσια.

Αυτά που φοράει, δεν τα αγόρασε σε κάποιο μαγαζί με τη μαμά ή τον μπαμπά της.

Τα πήρε ένα πρωί μέσα από μια μαύρη σακούλα.

Αυτά βρήκε, αυτά πήρε η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει φίλους.

Δεν ξέρει τι να τους πει.

Τα παιδιά γύρω της μιλάνε με λέξεις που δε καταλαβαίνει και έτσι δεν ξέρει τι λένε.

Παλιά είχε φίλους.

Τώρα, το παλιά αυτό δεν το θυμάται πια.

Η ΔΕΝ δεν λέγεται ΔΕΝ.

Άλλο όνομα έχει, αλλά το δικό της όνομα δεν είναι εύκολο να το πει κάποιος και έτσι όλοι τη φωνάζουν πια ΔΕΝ.

Δεν το συνηθίζει. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς.

Η ΔΕΝ, δεν κλαίει πολύ και δεν γελάει πολύ.

Σε κοιτάει με τα μεγάλα της μαύρα μάτια και μένει σιωπηλή.

Δεν ξέρουμε αν θέλει να πει ναι. Δεν ξέρουμε αν λέει απλά όχι.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ΔΕΝ καταλαβαίνουμε αν κάτι θέλει να πει.

Και αφού εμείς δεν καταλαβαίνουμε, δεν μιλάει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν αγαπάει καθόλου τη θάλασσα. Δε θέλει να κάνει μακροβούτια το καλοκαίρι στην παραλία και δεν της αρέσει καθόλου να βάζει τα πόδια της στο νερό.

Η ΔΕΝ, δε θέλει να βλέπει βάρκες. Δεν της αρέσει η βόλτα με τη βάρκα.

Δεν είναι ωραίες οι βάρκες που έχουν μέσα τόσο κόσμο, έτσι λέει η ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει παιχνίδια σαν τα δικά σου. Δεν είναι χρωματιστά και φανταχτερά τα παιχνίδια της και δεν έχουν κουμπιά που τα πατάς και βγάζουν μουσική.

Η ΔΕΝ ίσως και να είχε τέτοια παιχνίδια παλιά, αλλά τώρα, το παλιά αυτό δεν το θυμάται πια.

Με μια χάρτινη κούτα παίζει η ΔΕΝ και καμιά φορά κρύβεται τόσο καλά εκεί μέσα που δεν την βλέπει κανείς.

Η ΔΕΝ δεν λέγεται ΔΕΝ. Άλλο όνομα έχει.

ΔΕΝ τη φωνάζουν όλοι από τότε που βρέθηκε εδώ.

Άκουγε άλλους να λένε όλο ΔΕΝ και αυτή τη λέξη έμαθε να λέει και να την καταλαβαίνουν.

Δεν έχετε χαρτιά.

Δεν καταλαβαίνω τι λες.

Δεν θα κάτσετε εδώ

Δεν έχουμε που να σας πάμε

Δεν έχει γονείς.

Δεν ξέρουμε τι θα γίνει με σας.

Δεν σας θέλουμε εδώ.

Δεν έχει άλλο χώρο.

Δεν ξέρω να κολυμπάω.

Δεν βλέπω τη μαμά μου.

Δεν ζει πια το παιδί. Πνίγηκε.

Δεν. Δεν. Δεν. Δεν.

Αυτή τη λέξη έμαθε πρώτα η ΔΕΝ.

Την άκουσε τόσες φορές που την έμαθε.

Αυτή τη λέξη είπε πρώτα όταν τη ρώτησαν πως τη λένε.

Έτσι, τη λένε πια ΔΕΝ.

Η ΔΕΝ, δεν έχει να μας διηγηθεί καμία ιστορία που να ξέρεις ήδη, ούτε καμία φοβερή ιστορία που δεν ξέρεις ή δεν έχει ήδη ακούσει.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τη μουσική και τον χορό.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για την ησυχία και την σιωπή.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για την αγκαλιά της μαμάς.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τούρτες γεμάτες σοκολάτα.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για τετράδια και βιβλία και τσάντες χρωματιστές.

Δεν έχει να μας πει τίποτα για αυτά.

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν την ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τους δυνατούς κρότους.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τον ουρανό που κοκκινίζει ξαφνικά.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για την κούκλα της που άφησε πίσω.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για σπίτια χαλασμένα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για άλλους ανθρώπους στη θάλασσα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά για τραβήγματα και κλάμματα.

Η ΔΕΝ έχει να μας πει πολλά.

Αλλά…

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν την ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν δεν σε ακούνε.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν οι άλλοι νιώθουν ασφαλείς.

Δεν έχει νόημα να μιλάς όταν δεν σε θέλουν.

Μόνο ΔΕΝ λέει όταν τη ρωτάνε.

Μόνο ΔΕΝ και κουνάει το κεφάλι.

Κατερίνα Ανωγιαννάκη

Φεβρουάριος, 2020