Το αρχοντόπουλο που έγινε πύργος - Σοφία Μαντoυβάλου

«Μια φορά λοιπόν κι έναν καιρό,

μέσα σ’ ένα πυργόσπιτο στη Μάνη

γεννήθηκε μια αρχοντοκόρη πολύ όμορφη……

Την βάφτισαν Ηλιόχαρη

γιατί έλαμπε σαν τον ήλιο!»

Ποιο μυστικό όμως κυνηγάει την Ηλιόχαρη

από τη μέρα που γεννήθηκε;

 Γιατί το αρχοντόπουλο που την αγάπησε

 μεταμορφώθηκε σε πύργο;

Πώς το πυργόπουλο

θα γίνει πάλι αρχοντόπουλο;

Λογοτεχνία και παράδοση, αρμονικά δεμένες,

βρίσκονται στο παραμύθι της Σοφίας Μαντoυβάλου,

ένα παραμύθι από την Μάνη,

βασισμένο στο πιο χαρακτηριστικό στοιχείο του τόπου,

τους πύργους της.

Η συγγραφέας τονίζει ότι

«Τα παραμύθια είναι αλήθεια και η αλήθεια παραμύθια».

Ένα παραμύθι που μιλάει για τη δύναμη της αγάπης

που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα,

ακόμα και τη μαγική δύναμη του κακού.

Δοκιμασίες, πόνος, δάκρυα, αγωνία,

καρδιοχτύπι, επιμονή συνδυάζονται

με τη δύναμη της αγάπης για την απόκτηση του ονείρου.

Η συμβολή της εικονογράφου Βάσως Ψαράκη

που έβαλε όλη της τη μαγική «πινελιά»

για να αποδώσει το κείμενο

με δυνατές και ατμοσφαιρικές εικόνες

συνετέλεσαν στο άψογο αποτέλεσμα

του ευφάνταστου βιβλίου.

Το βιβλίο με τίτλο

«Το αρχοντόπουλο που έγινε πύργος»

(εκδόσεις Πατάκη, 2012)

έχει αποσπάσει ήδη βραβείο

του Κύκλου Παιδικού Βιβλίου 2013

για το κείμενο και την εικονογράφηση της Βάσως Ψαράκη

και έχει διακριθεί με την αναγραφή του

στον πίνακα White Ravens

της διεθνούς βιβλιοθήκης παιδικών βιβλίου

του Μονάχου 2013.

Καλή Χρονιά !!!

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού

Για περισσότερα από 40 χρόνια,

η UNESCO γιορτάζει

την Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού

υπενθυμίζοντας στη διεθνή κοινότητα

ότι η παιδεία είναι ένα ανθρώπινο δικαίωμα

και το θεμέλιο όλης της μάθησης.

 Η σημερινή ημέρα είναι επίσης γνωστή ως

«Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης του Αναλφαβητισμού»

αν και για αρκετά εκατομμύρια ανθρώπους στη γη

αυτό είναι κάτι άπιαστο.

Η δεκαετία που διανύουμε

από το 2003 έως το 2013

θεσπίστηκε από την Unesco

ως δεκαετία Αλφαβητισμού Εθνών

και μέχρι στιγμής έχουν γίνει τεράστιες πρόοδοι

για την εξάλειψή του σε διεθνές επίπεδο.

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Αλφαβητισμού

-8 Σεπτεμβρίου 2013-

είναι αφιερωμένη στην

«παιδεία για τον 21ο αιώνα»

για να τονίσει την ανάγκη να συνειδητοποιήσουμε

«τις βασικές δεξιότητες αλφαβητισμού για όλους»,

καθώς και να μας εξοπλίσει όλους

με τις πλέον προηγμένες δεξιότητες αλφαβητισμού

στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης.

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης

Ένας μικρός γλυκός παλιός Σεπτέμβρης

 Στίχοι: Ηλίας Κατσούλης
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα
που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα
θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού
πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου
πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,
του κλέβουν το τραγούδι...

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του
σωστό παλικαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του
στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός
να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος
φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης
φυσάει ο απηλιώτης...

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος
καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος
το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς
κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς
Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,
η νύχτα μεγαλώνει...

ΚΑΛΟ  ΜΗΝΑ !!!

 

Μίκυ Μάους... για πάντα

Διάβασα πριν από λίγο στη Lifo, 

πως σταματάει η κυκλοφορία 

του περιοδικού Μίκυ Μάους.

"H οικονομική κρίση μόλις έπληξε 

και τις παιδικές μας αναμνήσεις. 

Μετά από σχεδόν 50 χρόνια, 

ο Τερζόπουλος σταματά την κυκλοφορία 

του περιοδικού Μίκυ Μάους... "

Για πολλούς βέβαια δεν είναι μόνο αναμνήσεις. 

Κατά καιρούς αγοράζω το Μίκυ Μάους 

και άσχετα από το αν διαβάζω ή όχι ολόκληρο το τεύχος,

(εξάλλου είναι κι ο ανιψιός μου ο Σταύρος 

που τα ξεκοκαλίζει), 

αυτή η μιας ζωής σταθερή διαδικασία, 

να πηγαίνεις στο περίπτερο 

για να πάρεις το καινούργιο Μίκυ, 

όπως και να το δει κανείς, 

παλιμπαιδισμός θες, νοσταλγία, 

προσκόλληση σε παλιές σταθερές αξίες, 

είχε οπωσδήποτε κάτι καθησυχαστικό.

Η μόνη εικόνα, εντελώς μελό 

- αλλά έτσι είναι - 

 που μου έρχεται στο μυαλό 

για να εικονογραφήσει το παρόν θέμα, 

είναι μια από τις πρώτες μου παιδικές αναμνήσεις :

 το εξώφυλλο του Life το 1966 

(εδώ το βρήκα στο Paris Match), 

με τον Μίκυ να κλαίει, 

ανακοινώνοντας έτσι τον θάνατο του Ντίσνεϊ. 

Το Life και το Time κυκλοφορούσαν στο σπίτι, 

εγώ ήμουν τότε τεσσάρων χρονών, 

και το εξώφυλλο με συντάραξε. 

Πέρασα τους γονείς μου από ανάκριση τρίτου βαθμού

 μέχρι να μου αποκαλύψουν την αλήθεια 

γιατί κλαίει ο Μίκυ και έτσι άρχισαν

 οι πρώτες υπαρξιακές μου ανησυχίες περί θανάτου,

σχέσης δημιουργού και δημιουργήματος κ.λ.π.

Υ.Γ. Αν ξανακυκλοφορήσει το περιοδικό,

 θα πρέπει να είναι έντυπο.
Το Μίκυ Μάους δεν διαβάζεται στο λάπτοπ, 

αλλά σε χαρτί τσαλακωμένο και ταλαιπωρημένο, 

τα μεσημέρια του καλοκαιριού μπρούμυτα στο κρεβάτι, 

όταν οι μεγάλοι κοιμούνται και θέλουν ησυχία 

και το βράδυ με φακό κάτω απ' τα σεντόνια.

 Εύη Τσακνιά