Για την τελετή λήξης...

-Αυτό ήταν! Πάει. Τελείωσε

-Εεε όπα! Τι εννοείς; Πώς τελείωσε; Έτσι νομίζεις;

-Κάτσε περίμενε να σου πω.

-Να μου πεις τι; Όχι δεν θέλω να ξέρω!

-Περίμενε θα είμαι σύντομη θα σου κάνω μία απλή περιγραφή το υπόσχομαι

-Υπόσχεσαι;

-Ναι, να αρχίσω;

-Ξεκίνα

-Λοιπόν, όπως κάθε χρόνο στο φουαγιέ του συνεδριακού, το πολυφωνικό εργαστήριο μας είπε όμορφα τραγούδια με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Μετά μπήκαμε μέσα…. καλά έως εδώ;

-Ναι καλά.

-Ωραία. Όταν μπήκαμε μέσα και ηρεμήσαμε, οι παρουσιάστριες ανέβηκαν στην σκηνή έτοιμες να ανακοινώσουν τα φετινά βραβεία. Προτεραιότητα είχαν τα βραβεία της Camera Zizanio. Πολλά σχολεία, πολλοί νέοι δημιουργοί και φέτος από διάφορες γωνιές και της χώρας μας αλλά και του πλανήτη.

-Το Pitcing lab;

-Το Pitching lab έγινε με επιτυχία για δεύτερη χρονιά. Τα βραβεία απονεμήθηκαν στους καλύτερους  σεναριογράφους.

-Αχ μακάρι να  δούμε τα σενάριά τους στη μεγάλη οθόνη!

-Μακάρι!

-Ύστερα ήρθαν φυσικά τα βραβεία του διαγωνιστικού του Φεστιβάλ που μας συντρόφεψαν όλη την εβδομάδα στον Απόλλωνα και στο Cine Cinema. Μεγάλος νικητής  του φετινού Φεστιβάλ ήταν…

-Έλα μη με κρατάς σε αγωνία!

-Ήταν… ” Η Μπουλμπούλ μπορεί να τραγουδήσει” μια ταινία από την Ινδία.

-Τι ωραία! Πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία!

-Φυσικά απονεμήθηκαν και άλλα πολλά βραβεία σε ταινίες που είτε αγαπήσαμε είτε όχι. Που μας έκαναν να γελάσουμε ή να κλάψουμε. Ήρωες που κάποιες φορές ταυτιστήκαμε ή κάτι μας θύμισαν ή πέρασαν αδιάφοροι. Όλες όμως οι ταινίες ήταν μία και μία. Όλες τους ξεχωριστές και εκείνες που κέρδισαν και εκείνες που όχι. Μερικές θα μείνουν ίσως για πάντα ανεξίτηλες στην θύμισή μας.

-Παρακάτω;

-Αα ναι! Πρέπει να σου πω ότι μίλησαν επάνω στην σκηνή ο δήμαρχος του Πύργου κ. Τάκης Αντωνακόπουλος, το τιμώμενο πρόσωπο του Φεστιβάλ μας ο κ. Κώστας Φέρρης, ο καλλιτεχνικός διευθυντής κ. Δημήτρης Σπύρου…

-Ναι καλά και ωραία όλα αυτά αλλά δεν χωράμε πια. Το Φεστιβαλάκι μας έχει μεγαλώσει τόσο πολύ που νομίζεις ότι οι αίθουσες θα εκραγούν. Έχει φτάσει ταβάνι!

-Όσο γι αυτό που λες μίλησε και καταχειροκροτήθηκε ο κ. Νίκος Καββουκίδης και ο νέος αντιπεριφερειάρχης υποσχέθηκε ότι του χρόνου θα υπάρχει μία έκπληξη.

-Λες να γίνει πραγματικότητα το όνειρο;  Ο Α.Σ.Ο.;

-Τι να σου πω; Δεν έχω ιδέα. Ελπίζω ότι καταλαβαίνουν πόσο σπουδαίο είναι το έργο αυτό και για εμάς αλλά και χωρίς να παινευτούμε και να ευλογήσουμε τα γένια μας, για τον πολιτισμό και τον κινηματογράφο γενικότερα.

-Θέλω πάρα πολύ να έχουμε το δικό μας σπίτι!

-Όλοι μας!

-Για συνέχισε.

-Εννοείται πως είχαμε και Daily News, είδαμε ένα συνολικό trailer των ταινιών που προβλήθηκαν στο φετινό Φεστιβάλ και στιγμιότυπα από όμορφες και γλυκές στιγμές που περάσαμε. Γενικότερα ήταν μία ήσυχη και γρήγορη τελετή λήξης απλή, λιτή και απέριττη.

-Να σου πω όμως κάτι;

-Πες μου

-Κάθε χρόνο τα ίδια και τα ίδια. Περνάμε μία υπέροχη εβδομάδα γεμάτη που είναι σαν όνειρο και μετά μπλουμ… ξανά βουτάμε στην βαρετή ρουτίνα μας. Δεν μου αρέσει καθόλου που τελείωσε! Θέλω κι άλλο! Δεν μπορώ να σκεφτώ ότι δεν θα βλέπω πια όλους εκείνους τους τρομερούς χαμογελαστούς ανθρώπους να γυρνούν στους δρόμους με την κάμερα. Ότι δεν θα τρέχουμε, δεν θα κάνουμε γυρίσματα, δεν θα μοντάρουμε,  δεν θα στριμωχνόμαστε στο πάτωμα του Απόλλωνα. Δεν θέλω να σκέφτομαι ότι δεν θα έχουμε Φεστιβάλ!

-Η αλήθεια είναι ότι κανείς μας δεν θέλει. Όμως σκέψου ότι οι δράσεις του Φεστιβάλ μας δεν σταματούν ποτέ. Εμείς θα το περιμένουμε όλο τον χρόνο και θα προετοιμαζόμαστε γι’ αυτό. Είναι όμορφο να περιμένεις κάτι. Και όπως λέει και η αλεπού στον μικρό πρίγκιπα , είναι ο χρόνος που έδωσε στο τριαντάφυλλό σου που το κάνει τόσο σημαντικό. Έτσι και για μας το Φεστιβάλ είναι σαν το τριαντάφυλλο μόνο που μας δίνει απλόχερα την αγάπη του. Το Φεστιβάλ μας δεν τελειώνει ποτέ! Είναι πάντα μέσα στις καρδιές μας. Είναι πάντα κοντά μας και εμφανίζεται όταν το χρειαζόμαστε.

Έως, λοιπόν την επόμενη χρονιά να περνάτε όλοι καλά!

Περιμένουμε ανυπόμονα το 23ο!!! Ταξιδεύουμε!