" Ω οι καλές μου! Οι
ξωμάχισσες, οι αγρότισσες χωρίς κλήρο, οι σταχομαζώχτρες του Παπαδιαμάντη και
του Μιλλέ, οι σκληραγωγημένες γυναίκες της υπαίθρου που ύμνησε ο Νερούντα, οι
γυναίκες του μόχθου που έζησαν χωρίς φροντίδα και αναγνώριση, κι ας κράτησαν σπίτι,
ας ανάστησαν οικογένεια.
Ποια να πρωτοθυμηθείς!
Πάντα σε δεύτερο ρόλο,
λιγοστές και οι δημόσιες φωτογραφίες τους. Τους χρωστάμε όλα αυτά που τους
στερήσαμε. Πού είναι οι γλύπτες και οι λιθοξόοι;
Στη φωτογραφία μας από
αριστερά: Κατίνα Λιβανοπούλου, Δημητρούλα Αβράμη (Μπαλάσκα), η πρόσφατα
αποθανούσα Δημητρούλα Τσουραμάνη (Κανέλλου), η Γωγούλα Πασοθανάση (Τσουραμάνη),
η Γραμματούλα Χρ. Τσουραμάνη και η αρχιεργάτισσα Παναγιώτα Φωτοπούλου, που
πάταγε και έτρεμε η γης.
Η Παναγιώτα, ανατρέποντας
τα στερεότυπα, λένε ότι στον τρύγο και στο σκάψιμο έπαιρνε αντρικό μεροκάματο!
Όχι πάντα. Τις περισσότερες φορές στην δουλειά και στη ζωή έπεφτε θύμα.
Εδώ προς το τέλος της
δεκαετίας του '60 στα βαμπάκια του Κόλβερη.
Φωτογραφία της Αλεξάνδρας Φωτοπούλου
Κείμενο του Βάσου Πουλόπουλου από τα "Επιταλιώτικα Νέα", αρ.Φ. 259
