Ως διά μαγείας - Μαρία Παπαγιάννη

Η Εύα ξέρει καλά ότι η μαμά της, 

η Μανταλένα, 

δεν είναι μια κανονική μαμά. 

Οι άλλοι λένε ότι  η Μανταλένα,

μοιάζει με μάγισσα:

κατακόκκινα μαλλιά, 

τα πιο κόκκινα μαλλιά του κόσμου,

παρδαλά ρούχα,

μιλάει στα λουλούδια που θεριεύουν

 και στα ζώα που την αγαπούν.

αλλόκοτη συμπεριφορά…

Μαζί μ’ αυτά κι ένα εμπριμέ σπίτι,

ένας κήπος-ζούγκλα στη μέση της Αθήνας

κι ένα αυτοκίνητο με συννεφάκια.

Ο μπαμπάς της λέει ότι απλά 

η Μανταλένα γεννήθηκε σε λάθος εποχή. 

Η Μανταλένα προκαλεί την κόρη της

 να τιμωρεί τους Κακούς με Ανάποδες Ευχές. 

Αυτό πήρε και η Εύα από τη Μανταλένα :

τις ανάποδες μαγικές ευχές.

Και δυστυχώς υπάρχουν πάρα πολλοί

που αξίζουν μια ανάποδη ευχή:

η κουτσομπόλα γειτόνισσα,

ένας βασανιστής ζώων,

ένας αυταρχικός διευθυντής…

Η πρώτη Ανάποδη Ευχή της Εύας 

έχει στόχο τη φριχτή κουτσομπόλα 

που μένει απέναντί τους. 

Μεγαλώνοντας η Εύα θ' ανακαλύψει 

ότι στη ζωή συμβαίνουν πολλά θαύματα. 

Μαθαίνει ακόμα ότι πολλές φορές 

για να πετύχεις 

χρειάζεται να δώσεις πολλές μάχες. 

Καμιά φορά οι ανάποδες ευχές πιάνουν.

Καμιά φορά, όμως, χρειάζεται και κάτι παραπάνω:

χρειάζεται να νικήσεις τους φόβους σου,

να διαλέξεις τους σωστούς φίλους

και να τολμήσεις το ακατόρθωτο.

Και τότε, ως δια μαγείας,

ξεκινάει η μεγάλη περιπέτεια.

Η Εύα  που γράφει ένα γράμμα στον μπαμπά της στο τέλος του βιβλίου και λέει ...

 

"Μπαμπά τώρα μεγαλώνω και καταλαβαίνω

ότι πολλές φορές τα θαύματα

δεν είναι ίδια για όλους....

Κι επίσης άρχισα να πιστεύω

ότι οι διαφορετικοί άνθρωποι είναι χρήσιμοι

για να βλέπουμε τη ζωή μας και με άλλα χρώματα.

Να σαν τα χρώματα που φοράει η μαμά..."

 

 Τι λέτε;

"Δεν θα ήταν βαρετός ένας κόσμος χωρίς χρώματα και μια ζωή χωρίς θαύματα;"

 αναρωτιέται η συγγραφέας!