Μυρτώ Δεληβοριά - Νοέμβριος 2015

Δυο υπέροχα εξώφυλλα 

 για δύο υπέροχα βιβλία. 

Δυο εξαιρετικές  εικαστικές  δημιουργίες

  από τα χέρια της εμπνευσμένης Μυρτώς Δεληβοριά.

Εικόνες που έρχονται από παλιά 

και είναι πάντα σύγχρονες.

Πολύχρωμα θραύσματα 

σε σκούρο και ονειρικό μπλε.

Συγγραφέας: Αλεξάνδρα Μητσιάλη  -Εξώφύλλο: Μυρτώ Δεληβοριά

Η Μαργαρίτα και η Αλίκη: μια κόρη και μια μαμά.

Μια κόρη στην εφηβεία, στην αρχή μιας σχέσης με τον Αλέξη, μέσα σε μια καθημερινότητα όπου κατοικούν ένα σχολείο, ένα φροντιστήριο, φίλες και συμμαθήτριες, επιθυμίες και εσωτερικές συγκρούσεις, όνειρα, αγωνίες, ερωτηματικά.

Μια μαμά στη μεσηλικίωση, χωρισμένη από τον πατέρα της Μαργαρίτας αλλά με συναισθήματα γι’ αυτόν ακόμα ζωντανά, με μια δουλειά δύσκολη και αβέβαιη στη δίνη μιας οικονομικής κρίσης που μεγαλώνει τις πιέσεις, τις τύψεις, την ανασφάλεια.

Ζουν μαζί μονοιασμένες και αντιμέτωπες. Βλέπουν τον κόσμο πότε από την ίδια και πότε από διαφορετική γωνιά. 

Μοιάζουν μεταξύ τους και την ίδια στιγμή μπορούν να φτάσουν μέχρι τη σύγκρουση. Μα πάνω απ’ όλα προσπαθούν ν’ αντέξουν η μια την άλλη, να λύσουν τα προβλήματά τους και να κάνουν τα όνειρά τους να βγουν αληθινά.

Το βιβλίο μιλά για τη σχέση μάνας και κόρης.  Μία έφηβη και μία μεσήλικη που ζουν μαζί,  που  επηρεάζονται από  τη οικονομική κρίση, που διαφωνούν η καθεμιά με τον τρόπο ζωής της άλλης. Παράλληλα κάνουν την αυτοκριτική τους, προσπαθούν να κατανοήσουν τις διαφορετικές αντιλήψεις τους και να αποδεχτούν η μια την άλλη. Αυτό γίνεται δύσκολο από  την αγωνία που κατέχει τη μάνα για την έφηβη κόρη που δεν μπορεί, πλέον, να ελέγχει γιατί της λείπουν κομμάτια της ζωής της. Η ίδια βιώνει ακόμα τα προβλήματα του χωρισμού της από έναν άνδρα που αγαπάει ακόμη καθώς και τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης.  

Η έφηβη κόρη προσπαθεί κι αυτή να βρει τα βήματά της και τη δική της ζωή μέσα στην κρίση και τις ανατροπές στην οικογένεια. Προσπαθεί να καταλάβει τη μάνα της, τής λείπει όμως ένα σημαντικό κομμάτι από τη σχέση των γονιών της. Διαφωνεί με τον τρόπο ζωής της μάνας και παίρνει το μέρος του πατέρα, ο οποίος  στη σχέση με τη μαμά της τοποθετείται ψηλότερα.  Ενηλικιώνεται και ερωτεύεται. Οι ανάγκες της την παρασύρουν και βιώνει τα  συναισθήματά της με ένταση. Δείχνει μία σοφία και αποζητά την αποδοχή και τη συμφιλίωση. 

Ο λόγος της Αλεξάνδρας Μητσιάλη γρήγορος και συναρπαστικός, άμεσος,  ανατρεπτικός και πάντα βαθύτατα πολιτικός. Η  γραφή της σε πρώτο πρόσωπο είναι ευαίσθητη και δυνατή και μας κάνει να περνάμε αβίαστα από τη μια ηρωίδα στην άλλη.  Τα γεγονότα διαδραματίζονται μπροστά μας  σε χρόνο ενεστώτα με παύσεις και διακοπές που προκαλούν το στοχασμό μας και μας παρασύρουν. 

Αφήνοντας το βιβλίο θέλουμε να πιστεύουμε «…Ότι υπάρχει πάντα μια θεά Αθηνά που αλλάζει τα βλέμματα των ανθρώπων και τα κάνει να βλέπουν όπως θα ήθελαν, που κάνει να σφιχταγκαλιάζονται τα κορμιά κι αναγκάζει τη ροδοδάχτυλη αυγή εκείνο το πρωί να μην ξημερώσει.»

Συγγραφέας: Αγγελική Δαρλάση -Εξώφύλλο: Μυρτώ Δεληβοριά 

«Την Κυριακή 27 Απριλίου 1941 τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής κατέλαβαν την Αθήνα. Την επομένη, νωρίς το πρωί, οι Γερμανοί αξιωματικοί που ανέβηκαν με φόρα τα μαρμάρινα σκαλιά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου διαπίστωσαν με έκπληξη ότι παραλάμβαναν ένα κτίριο άδειο. Δεν βρήκαν πουθενά ούτε ίχνος από τα χιλιάδες πολύτιμα εκθέματα που κοσμούσαν το μεγαλύτερο μουσείο της χώρας τα προηγούμενα εξήντα χρόνια της λειτουργίας του. Αντί για αγάλματα, στέκονταν μπροστά τους παγωμένοι και ανέκφραστοι οι λιγοστοί αρχαιολόγοι και οι φύλακες που είχαν βάρδια εκείνη την ώρα. Στις επίμονες ερωτήσεις τους, εκείνοι απάντησαν σιβυλλικά, ότι τα αρχαία είναι εκεί όπου όλοι γνωρίζουν, κάτω από τη γη. Και είναι αλήθεια ότι τα αρχαία είχαν μόλις επιστρέψει ξανά στο χώμα, δηλαδή στη μοναδική κιβωτό του κόσμου στην οποία θα μπορούσαν να παραμείνουν ασφαλή».

 «Τα θαμμένα αγάλματα του πολέμου» Κώστας Πασχαλίδης

Η Αγγελίνα είναι ένα κορίτσι που οι γονείς της,  κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου, εργάζονται στο Μουσείο. Μιλά με τα αγάλματα, τα ακούει  να τραγουδάνε, χορεύει μαζί τους στο φως του φεγγαριού, τα βλέπει να δακρύζουν. Επειδή τα αγάλματα τις νύχτες ζωντανεύουν. 

Μια βαθιά ανθρώπινη κι αντιπολεμική ιστορία

-από την Αγγελική Δαρλάση- 

για τη φιλία, την ενηλικίωση, την αναζήτηση ταυτότητας 

και την ανάγκη διατήρησης της πολιτιστικής κληρονομιάς, 

βασισμένη στην πραγματική ιστορία

 της απόκρυψης των αρχαιοτήτων

 του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, 

κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού πολέμου.