"Αυτή
τη στιγμή σας λέω ένα από τα μυστικά των παραμυθιών.
Αν επιβίωσαν μετά από
τόσους πολέμους, εξόδους, εισβολές,
είναι γιατί ήξεραν να κρύβονται στον κόρφο
των γυναικών.
Ποιος θα είχε την ιδέα να πάει να τα ψάξει εκεί;
Τι θα μπορούσε
να κάνει κανείς τις γυναίκες που επιπλέον ήταν χωριάτισσες κι αγράμματες, εκτός
από το να τις βιάσει, αν τύχαινε;
Αμαθείς, ελάχιστα σκεπτόμενες, ούτε καν
ικανές να παλέψουν, μετά τη χρήση τις άφηναν στις κουβέντες τους, στις ιστορίες
τους.
Ναι, πολλά παραμύθια κρύφτηκαν στον κόρφο τους.
Συχνά κατάφερναν να
επιβιώσουν γιατί δεν ήταν τίποτα παραπάνω από ιστορίες που έλεγαν γιαγιάδες ή
παραμάνες.
Οπότε γιατί να τα αμφισβητήσει κανείς, να τα φιμώσει, να ψάξει στο
κεφάλι τους για ψύλλους κάποιας αίρεσης; Ανώδυνες φλυαρίες από γριές ή νέες
γυναικούλες!
Κι ενώ οι άντρες μιλούσαν για πράγματα σημαντικά, πολέμους,
σύνορα, εδάφη, τιμές και νόμους, δόγματα και βιβλία, οι μανάδες μουρμούριζαν
παραμύθια στα αφτιά των παιδιών, τους εξιστορούσαν τα θαύματα που ήξεραν.
Ήταν
αυτό κάτι τιποτένιο;
Ήταν η ζωή, η γεύση, το άρωμα της ζωής,
ήταν αυτό το
χαμηλό τραγούδι που δεν θέλουμε να χάσουμε ούτε λέξη του
Η Λίλη Λαμπρέλλη
με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,
θυμάται τον αγαπημένο της δάσκαλο Ανρί Γκουγκό
και μεταφράζει κείμενό του, από το βιβλίο του
"Το Γέλιο του βατράχου"
με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας,
θυμάται τον αγαπημένο της δάσκαλο Ανρί Γκουγκό
και μεταφράζει κείμενό του, από το βιβλίο του
"Το Γέλιο του βατράχου"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου