Η Μαρίνα Γιώτη επισκέπτεται το 6ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου

Την Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 2018 η συγγραφέας Μαρίνα Γιώτη, 

επισκέφθηκε το  6ο Δημοτικό Σχολείο Πύργου 

και συναντήθηκε με τους μαθητές της Α΄τάξης. 

"Το χάδι" του Αλέξανδρου Στεφανίδη στο Σ.Δ.Ε. Πύργου

Τον Αλέξανδρο Στεφανίδη, συγγραφέα του βιβλίου "Το χάδι" είχαν ανάμεσά τους οι εκπαιδευόμενοι του Σ.Δ.Ε. Πύργου, την Παρασκευή 8 Δεκεμβρίου 2017. Ο συγγραφέας, έφθασε στο σχολείο μετά από πρόσκληση της φιλολόγου κ. Βασιλικής Διαμαντοπούλου. "Το χάδι" ήταν η πρώτη επαφή των "μαθητών" με τη λογοτεχνία. Το βιβλίο διαβάστηκε την προηγούμενη εβδομάδα και η ανάγνωση του τους γέμισε με έντονα συναισθήματα και αρκετή σκέψη. Η κ. Διαμαντοπούλου προλόγισε το συγγραφέα και καλωσόρισε το συγγραφέα στο Σ.Δ.Ε. Πύργου.

Ο συγγραφέας μίλησε για το βιβλίο, για τα βιώματα που τροφοδότησαν την έμπνευσή του και διάβασε το πρώτο διήγημα. Τα γεγονότα που μεταφέρει, αρκετά δυνατά, φέρνει τους πρωταγωνιστές του να συνθλίβονται τόσο, που μόλις ζουν μετά από αυτά. Η συγκίνηση του συγγραφέα-πρωταγωνιστή αλλά και αυτών που τον παρακολουθούν είναι έκδηλη και μόλις συγκρατούνται ώστε να μιλήσουν μόνο για τη λογοτεχνική πλευρά του βιβλίου. 

Οι ερωτήσεις των εκπαιδευομένων ανοίγουν ένα γόνιμο διάλογο που απαντώνται από το συγγραφέα σαν αναπόφευκτες καταστάσεις που περιέχουν μαθήματα ζωής, εσωτερικής πάλης, ισορροπίας και δύναμης. Αρκετές ερωτήσεις απαντώνται με αποσπάσματα από το βιβλίο. 

Ο συγγραφέας αναφέρεται στη δεύτερη ευκαιρία που παρουσιάζεται συνήθως σε όλους τους ανθρώπους και στην αξία που έχει να την αδράξει κανείς αλλά και στην προσπάθεια που πρέπει να καταβάλει σχετικά μ' αυτή. Τα ευαίσθητα κοινωνικά θέματα που πραγματεύεται το βιβλίο και ο τρόπος που τα παρουσιάζει ο συγγραφέας, βάζουν σε μια εσωτερική διεργασία αυτούς που συμμετέχουν στην παρουσίαση του βιβλίου "Το χάδι", από τον Αλέξανδρο Στεφανίδη.

Το "Χάδι", ως διαρκής έλλειψη και αναζήτηση, διατρέχει το βιβλίο, το οποίο συντίθεται από δώδεκα διηγήματα, σπαράγματα ζωής της παιδικής και εφηβικής ηλικίας του αφηγητή, σε κάποιο ορφανοτροφείο της Αθήνας. Ο αφηγητής, ώριμος και νηφάλιος πια, αποτολμά το συγκερασμό του παρόντος και του παρελθόντος χρόνου, αναπτύσσοντας μια ιδιότυπη αποστασιοποιημένη μνημοτεχνική, που του επιτρέπει, μέσω της κινηματογραφικής εικονοποιίας και της ελλειπτικής καταγραφής, να ψαύσει -ως παιδί και ως ενήλικος- το αληθινό πρόσωπό του.

Το βιβλίο τιμήθηκε με το "Ειδικό Βραβείο σε Λογοτέχνη του οποίου το βιβλίο προάγει σημαντικά το διάλογο πάνω σε ευαίσθητα κοινωνικά ζητήματα" στο πλαίσιο των Κρατικών Βραβείων Λογοτεχνίας 2014.

 Ο Διευθυντής, οι εκπαιδευτικοί και οι εκπαιδευόμενοι του σχολείου, ευχαρίστησαν θερμά το συγγραφέα κ. Αλέξανδρο Στεφανίδη.

«Νάνσι» του Σπύρου Γιαννακόπουλου

Νάνσι! Όλοι γνωρίζουμε κάποιον με αυτό το όνομα. 

Όμως, να φωνάζουν κάποια πριγκίπισσα Νάνσι δεν το έχουμε ξανακούσει.
 Ένα όνομα εντελώς ασυνήθιστο για μια πριγκίπισσα. Ίσως ο λόγος που επέλεξε ο συγγραφέας  Σπύρος Γιαννακόπουλος να ονομάσει την ηρωίδα του έτσι είναι επειδή και ο χαρακτήρας της είναι εντελώς ασυνήθιστος για μια γαλαζοαίματη. Μία πανέμορφη νεαρή ξανθιά κοπέλα με καταγάλανα μάτια που ζει απομονωμένη από τους υπόλοιπους στο πιο ψηλό και πιο μακρινό δωμάτιο του κάστρου. Βαριέται τις επίσημες εκδηλώσεις του παλατιού, τα κρύα αστεία των καλεσμένων αλλά από όλα περισσότερο σιχαίνεται τα  χειροφιλήματα των ηλικιωμένων που γεμίζουν με τα απαίσια βρομερά τους σάλια το χέρι της. 

Παρ’ όλα αυτά, η ζωή της πηγαίνει ήρεμα και μια χαρά. Μέχρι τη στιγμή που έρχεται εκείνος ο δράκος και της καταστρέφει τη ζωή! Τώρα είναι πια υποχρεωμένη να παντρευτεί τον ιππότη που την έσωσε. Εντάξει,  μπορεί να είναι κάπως όμορφος και ευγενικός αλλά και πάλι…

 Η Νάνσι δεν τον θέλει! Και τώρα; Τι γίνεται τώρα; Βασίλισσες και βασιλιάδες, ιππότες χρωματιστοί, κηπουροί, γορίλες, δράκοι, βιβλία, πετράδια, ξιφομάχοι, εκρηκτικές κυρίες, μία μαντάμ και ένα νυφικό που σώζει την κατάσταση μπλέκονται και δημιουργούν με ένα εκπληκτικό μεράκι αυτό το βιβλίο που σπαρταράει και περιμένει να το εξερευνήσεις!!!

Μία ιστορία εντελώς ανατρεπτική. Σου προκαλεί αγωνία, γέλιο με ένα πολύ λεπτό και υπέροχο χιούμορ, ενθουσιασμό και τελικά δικαιώνει τις προσδοκίες σου. Όλα μπορούν να αλλάξουν από στιγμή σε στιγμή.

 Μου άρεσε πολύ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα και σε εσάς. Δε θέλω να πω κάτι άλλο γιατί οτιδήποτε και να πω θεωρώ ότι δεν φτάνει. Η δύναμη της ιστορίας κρύβεται μέσα της και σας περιμένει να την ελευθερώσετε. Όταν το βιβλίο τελειώνει σου αφήνει κάτι γλυκό μεταξύ σοκολάτας και ενός άλλου κόσμου, όπως μία καλή ταινία. Ελπίζω να το διαβάσετε και να σας αρέσει όπως και σε εμένα.

Ειρήνη Ζέζα

Αθήνα, Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου 2018

Σε 100 ημέρες από σήμερα 

η Αθήνα θα γεμίσει βιβλία παντού!

Aπό τον Απρίλιο του 2018 

μέχρι τον Απρίλιο του 2019, 

η Αθήνα επελέγη από την UNESCO 

ως η Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018!

Ο θεσμός της Παγκόσμιας Πρωτεύουσας Βιβλίου 

θα φιλοξενηθεί για ένα ολόκληρο χρόνο στην πόλη μας. 

Από τον Απρίλιο του 2018 μέχρι τον Απρίλιο του 2019, 

η παγκόσμια καρδιά του βιβλίου θα χτυπάει στην Αθήνα!

 Μια μεγάλη γιορτή ετοιμάζεται στην Αθήνα!

 Μία ολόκληρη χρονιά γεμάτη βιβλία, 

ανάγνωση, πολιτισμό και δράσεις που προωθούν τη γνώση.

Μικροί, μεγάλοι, κάτοικοι της πόλης ή επισκέπτες, 

όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. 

Στόχος μας; Να φέρουμε τα βιβλία σε κάθε γειτονιά. 

Ξεκινάμε! #Athens2018

"Αθήνα" της Μαρίας Σκιαδαρέση

Ούτε βιβλίο ούτε ταινία, μόνο παλιό, γερό καλειδοσκόπιο, όπου το φως εισέρχεται ακάθεκτο, προβάλλει τις κοιλάδες και τους λόφους με προεξάρχοντα αυτόν που λέγεται Λυκαβηττός, μα είναι βουνό στ’ αλήθεια, και ζουν εκεί οι Λωτοφάγοι. Κάθε πρωί ξυπνούν και ατενίζουν το άπλωμα της πόλης κάτω, το μάτι δεν αρκεί να αγκαλιάσει την τόση έκταση, τον κάθε δρόμο, παντού σημεία αναφοράς, -στο παρελθόν; στο μέλλον; ποιος το ξέρει;- οι στύλοι τού άλλοτε ναού του Δία όπως αμήχανοι έφηβοι στις ξεραμένες όχθες εκείνου του σπουδαίου ποταμού, οι προτομές νεότερων επιφανών εδώ κι εκεί σε δρόμους για πεζούς ή σε παρτέρια, σαν ρούχα που απλώθηκαν μα ξέχασαν να τα μαζέψουν, μένουν για ν’ ανεμίζουν τη ματαιότητα των επιγόνων. Κι εκεί, στον άλλο λόφο, στέκεται η ίδια η τελειότητα αυτή που ορίζει τη συνύπαρξη χεριού, μυαλού και στόχασης, μια σύνθεση τεχνών στην πιο καλή τους ώρα!

Οι μηχανές μουγγρίζουν πάνω από τα ποτάμια που οι κληρονόμοι ασφάλτωσαν, βρυχώνται οι μηχανές περνώντας δίπλα από τις πέτρες, τις θαυμαστά αιώνιες μα δίχως χρήση πια, στημένες τώρα σε μουσεία για να περνούν μπροστά τους σύγχρονα βήματα με ψεύτικη κατάνυξη. Και στο αρχαίο ταφείο τι όμορφα κοιμούνται οι μάκαρες κάτω από τα μεταξωτά τους μάρμαρα! Ανάμεσά τους το ποτάμι, αυτό που κάποτε ανάβρυζε από τα σπλάχνα του βουνού, σήμερα δυο σταγόνες νέκταρ για να δροσίζει όποτε πρέπει το πιάτο του νεκρόδειπνου.

Αλλάζουν στο λεπτό οι εικόνες, εστιάζει ο φακός πάνω στο άτσαλο άπλωμα που όμως, έτσι κατηφορίζοντας την πολυσύχναστη λεωφόρο κατά τον όρμο του Φαλήρου, αιώνια αγκαλιά και προστασία της πόλης, μοιάζει ν’ ανοίγει ο ορίζοντας για να προσφέρει τη συγγνώμη του γενναιόδωρα σ’ όλους αυτούς που ξέχασαν πώς ν’ αγαπούν το σπίτι τους.

Αντί ευχών για τον καινούργιο χρόνο, αφιερώνω σε όλους μου τους φίλους ένα κείμενο για την Αθήνα, συμβολή μου στο ημερολόγιο της Εταιρείας Συγγραφέων 2018, εκδόσεις Πατάκη. Τίτλος του ημερολογίου "Διαβάζοντας την Αθήνα". Μπορείτε να το αναζητήσετε σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Καλή ανάγνωσή!

Μαρία Σκιαδαρέση

αναδημοσίευση από: facebook