Αγαπημένα παιδικά βιβλία - Άννα Δαμιανίδη

Ευκαιρία να τα αγαπήσουμε!

 

Αν ήμουνα δασκάλα

θα ήμουν πολύ χαρούμενη φέτος

που το υπουργείο καθυστερεί τη διανομή βιβλίων.

Θα είχα την ευκαιρία να ξεκινήσω μαθήματα

χωρίς αυτά τα τόσο μελετημένα και από τόσους πολλούς υπογεγραμμένα (έχετε προσέξει πόσους πολλούς

συγγραφείς έχει το καθένα;)

σχολικά.

Την πρώτη μέρα,

αν υποθέσουμε ότι είχα την Πρώτη Δημοτικού,

θα είχα πάρει μαζί μου το βιβλιαράκι

της Παυλίνας Παμπούδη που λέγεται

«Με το άλφα και το βήτα».

Ίσως και το αλφαβητάρι

που είχαμε στη δεκαετία του 60,

το οποίο τόσο αγαπήθηκε

ώστε κυκλοφόρησε ξανά κι έχει γίνει καλτ.

Τα παιδιά μου πριν πάνε στο Δημοτικό

το αντέγραφαν σελίδα- σελίδα,

τόσο τους άρεσε.

Θα το έδειχνα στους μαθητές

και θα ζητούσα να το αγοράσουν.

Ναι, να πάνε στα μαγαζιά

και να δώσουν πέντε ή δέκα ευρώ,

τόσο κάνουν αυτά τα βιβλία.

Όσο τρεις τυρόπιτες ή τέσσερα κρουασάν.

Υπολογίζοντας έτσι,

θα κάναμε και την αριθμητική μας.

Αν είχα Δευτέρα Δημοτικού

θα διάλεγα κάτι πιο δύσκολο,

μια ιστορία του Τριβιζά,

ή τις μεγαλύτερες ιστορίες της Παμπούδη.

 Δεν θα άφηνα να τελειώσει η χρονιά

χωρίς να διαβάσουμε με τα παιδιά τις σειρές

«Ιστορίες για γέλια και για χρώματα»

και «Δεκαπεντέμιση παράξενα παραμύθια»

(ενάμισι ευρώ το κάθε μικρό βιβλιαράκι).

Στην Τρίτη θα ξεκινούσα

τον Τρελαντώνη της Πηνελόπης Δέλτα

και το «θείο Πλάτωνα» της Άλκης Ζέη.


Στην Τετάρτη θα δοκίμαζα 

το Μόγλη του Κίπλινγκ

και τη Μοβ ομπρέλα, πάλι της Άλκης Ζέη,

που είχε  κάνει τα δικά μου

να γελάσουνε μέχρι δακρύων σε αντίστοιχη ηλικία.

Πέμπτη και Έκτη θα περνάγαμε στα μεγάλα,

Χάρι Πότερ, αν δεν το είχαν όλα ξεκοκαλίσει ήδη,

τις «Μικρές κυρίες» της Λουίζας Μέι Άλκοτ,

τα πιο μεγαλίστικα της Άλκης Ζέη,

της Ζορζ Σαρρή,

κι ένα σωρό άλλα φυσικά,

τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό γράφω.

Κλασσική, καλή λογοτεχνία,

η συνταγή δεν αποτυγχάνει ποτέ.

Για τα άλλα μαθήματα, Φυσική, Ιστορία κλπ,

θα παράγγελνα τα καταπληκτικά εικονογραφημένα βιβλία που κυκλοφορούν για κάθε επιστημονικό θέμα.

Καθαρές εικόνες, απλά κείμενα,

συναρπαστική επαφή με τον κόσμο,

καμία σχέση με τα πολυσέλιδα

αλλά μίζερα βιβλία του Υπουργείου.

Είναι λίγο ακριβότερα, πέντε κρουασάν 

ή επτά κόκα-κόλες το καθένα.

Θα περνούσαμε έναν υπέροχο Σεπτέμβρη,

μέχρι να μας πάρουνε χαμπάρι…

 της Άννας Δαμιανίδη  από 

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=8684