Τότε που κρύψαμε έναν άγγελο - Αγγελική Δαρλάση

«Μόλις είδα έναν άγγελο 

να πέφτει από τον ουρανό.

 Μάλλον τον παρέσυρε η βροχή» 

είπε η Ραλλού, αλλά ως συνήθως 

δεν της δώσαμε σημασία· 

με τον Τότο ήμασταν απασχολημένοι

 να μετράμε τις σταγόνες της βροχής. 

Την επόμενη μέρα τον βρήκαμε 

μέσα στα καλαμποκοχώραφα. 

Τον κρύψαμε, ψάχνοντας να βρούμε τρόπο 

να τον στείλουμε πίσω στον ουρανό. 

Όταν το μυστικό μας διέρρευσε, 

αποφασίσαμε, ως μέρος του σχεδίου μας, 

να τον διαφημίσουμε! 

Αλλά οι μεγάλοι μάς πρόδωσαν. 

Κι εμείς... το σκάσαμε από τα σπίτια μας 

αποφασισμένοι να φέρουμε σε πέρας

              την αποστολή μας.
Τέσσερα χωριά (της Ανατολής, της Δύσης, του Βορρά και του Νότου), ένα σχολείο στη μέση του πουθενά, τα καλαμποκοχώραφα, τρία άδεντρα και άνυδρα τοπία, ένα τσίρκο με τρύπια τέντα συνθέτουν το σκηνικό της ιστορίας.

Ένας δάσκαλος που ονειρεύεται ένα μέλλον καλύτερο για τα παιδιά, ένας απατεώνας βίαιος θείος που αναζητά ένα θησαυρό, ένας αστυνόμος που παίζει κρυφά βιολί, ο διευθυντής ενός τσίρκου που εξαιτίας μιας μπανανόφλουδας άλλαξε η ζωή του, μια ακροβάτισσα, μια βιβλιοθηκονόμος κι ένας τυφλός ποιητής που κλέβουν βιβλία είναι κάποιοι από τους μεγάλους οι οποίοι άλλοτε αποδεικνύονται σύμμαχοι κι άλλοτε εχθροί στην προσπάθεια τριών παιδιών να σώσουν έναν πληγωμένο άγγελο, λίγο προτού τους προλάβει ο πόλεμος…

Μια ιστορία δρόμου και μαγικού ρεαλισμού, όπου η εναλλαγή πρωτοπρόσωπης και τριτοπρόσωπης αφήγησης έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός σχεδόν κινηματογραφικού σασπένς που καθηλώνει και μιας απόκοσμης ατμόσφαιρας που γοητεύει. Δράση και λυρισμός συνδυάζονται και δημιουργούν μια βαθιά αντιπολεμική, ουμανιστική ιστορία-ύμνο στη φιλία και στην παιδική ηλικία (δηλαδή, τότε που το όνειρο και η ελπίδα μπορούν κι ευδοκιμούν, ακόμη και σε αντίξοες συνθήκες).

Μια ιστορία για παιδιά, και όχι μόνο, που —αν και μοιάζει— δεν τη λες παραμύθι.

 http://www.patakis.gr/viewshopproduct.aspx?id=575388

 
Με το νέο της μυθιστόρημα η Αγγελική Δαρλάση μας ταξιδεύει σ’ έναν κόσμο όπου ρεαλισμός και παραμυθένια στοιχεία συνυπάρχουν αρμονικά, κι οι ευχάριστες και δυσάρεστες εκπλήξεις της ζωής υπογραμμίζουν μια οικεία (αν και ξεχασμένη στα παιδικά μας χρόνια), μαγεία.

Αμεσότητα και λυρισμός εναλλάσσονται διαρκώς: ο αναγνώστης παρακολουθεί την ιστορία μέσα από τα μάτια ενός παιδιού-αφηγητή, ενώ μέσω τριτοπρόσωπης διήγησης πληροφορείται στοιχεία της πλοκής και την άποψη των ενήλικων ηρώων για τα όσα διαδραματίζονται∙ άποψη που τα παιδιά-ήρωες του βιβλίου αγνοούν και η οποία προσπαθεί να αιτιολογήσει (κι όχι απαραίτητα να δικαιολογήσει) το ότι σ’ αυτή την ιστορία δεν υπάρχουν καλοί και κακοί – μόνο μικροί και μεγάλοι άνθρωποι. Η δράση προχωράει γοργά μέσα από έντονη περιπέτεια και συνεχείς ανατροπές – που άλλοτε συγκινούν κι άλλοτε μας βάζουν σε αγωνία για την τύχη παιδιών, ενηλίκων… κι ενός αγγέλου.

Μια ιστορία-ύμνος για τη φιλία στην πιο αγνή μορφή της: τη φιλία ανάμεσα σε παιδιά και (γιατί όχι;) ανάμεσα σε παιδιά κι αγγέλους. Χάρη στη δύναμη που κρύβει αυτή η φιλία, το όνειρο κι η ελπίδα καταφέρνουν να ευδοκιμήσουν ακόμη και στις πιο αντίξοες συνθήκες. Μια ιστορία, για παιδιά και όχι μόνο , που –αν και μοιάζει– δεν τη λες παραμύθι.

http://www.i-read.i-teen.gr/book/tote-poy-krypsame-enan-aggelo

 

 

Η γυναίκα και ο Παπαδιαμάντης - Μαρία Γκασούκα

 

«Μάννα μου, εγώ ΄μαι τ΄ άμοιρο, 

το σκοτεινό τρυγόνι, 

όπου το δέρνει ο άνεμος, 

βροχή που το πληγώνει», 

είναι οι δύο πρώτοι στίχοι 

από το νεανικό ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 

«Προς την Μητέρα μου», 

γραμμένο πίσω από ένα γράμμα του, το 1874. 

Η τέταρτη στροφή του ίδιου ποιήματος 

βρίσκεται και στο μυθιστόρημά του «Η Φόνισσα».

Επεισόδιο: 9 

-H γυναίκα στο έργο του Παπαδιαμάντη
Η καθηγήτρια πανεπιστημίου Μαρία Γκασούκα αναλύει τον κοινωνικό ρόλο των γυναικών, την κοινωνική τους θέση και τον ερωτισμό τους στα έργα του Παπαδιαμάντη. 

Σειρά εκπομπών εσωτερικής παραγωγής της ΕΡΤ για τα εκατό χρόνια από το θάνατο του κορυφαίου Έλληνα πεζογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (3.1.1911 -- 3.1.2011).

Σκηνοθέτης: Μένος Δελιοτζάκης
Έρευνα: Γιάννης Μπασκόζος
Παραγωγή: Τμήμα Δραματοποιημένων Προγραμμάτων ΕΡΤ

Η γυναίκα και ο Παπαδιαμάντης - Το Σκοτεινό Τρυγόνι

«Μάννα μου, εγώ ΄μαι τ΄ άμοιρο, 

το σκοτεινό τρυγόνι, 

όπου το δέρνει ο άνεμος, 

βροχή που το πληγώνει», 

είναι οι δύο πρώτοι στίχοι 

από το νεανικό ποίημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη 

«Προς την Μητέρα μου», 

γραμμένο πίσω από ένα γράμμα του, το 1874. 

Η τέταρτη στροφή του ίδιου ποιήματος 

βρίσκεται και στο μυθιστόρημά του «Η Φόνισσα».

Επεισόδιο: 9 - H γυναίκα στο έργο του Παπαδιαμάντη
Η καθηγήτρια πανεπιστημίου Μαρία Γκασούκα αναλύει τον κοινωνικό ρόλο των γυναικών, την κοινωνική τους θέση και τον ερωτισμό τους στα έργα του Παπαδιαμάντη. 

Σειρά εκπομπών εσωτερικής παραγωγής της ΕΡΤ για τα εκατό χρόνια από το θάνατο του κορυφαίου Έλληνα πεζογράφου Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (3.1.1911 -- 3.1.2011).

Σκηνοθέτης: Μένος Δελιοτζάκης
Έρευνα: Γιάννης Μπασκόζος
Παραγωγή: Τμήμα Δραματοποιημένων Προγραμμάτων ΕΡΤ

Ο Αναποδιάρης - Ελένη Χωρεάνθη

Η Μαρία είναι

το καλύτερο κορίτσι του κόσμου.

Μεγαλώνει σε μια οικογένεια

όπου οι γονείς της

έχουν προβλήματα με την εργασία τους.

Όποιος το αμφισβητεί έχει άδικο.

Αγαπάει πολύ τον αδερφό της, το Γιώργο.

Τον προσέχει μαζί με τη γιαγιά της

και τον βοηθάει.

Η ζωή κυλά ανάμεσα

στις σχολικές υποχρεώσεις,

στα εξωσχολικά της διαβάσματα

και τις σχέσεις με τους φίλους.

Όμως συμβαίνουν κάποια πράγματα ανεξήγητα,

πιο πολύ τα πρωινά,

όπως ο πονοκέφαλος της Μαρίας,

ένας ξαφνικός πονοκέφαλος

που την πιάνει κάθε πρωί,

την ώρα που είναι να σηκωθεί για το σχολείο...

Ο Γιώργος δεν πηγαίνει ακόμα στο σχολείο,

μένει στο σπίτι με τη γιαγιά.

Αυτός δεν έχει πονοκέφαλο,

κοιμάται όσο θέλει,

ξυπνάει όποτε θέλει,

όλοι τον αγαπάνε,

γιατί δεν έχει πονοκέφαλο τα πρωινά.

Όμως η Μαρία υποφέρει

απ' αυτόν τον αναποδιάρη τον πονοκέφαλο

και κανείς δε θέλει να την πιστέψει...

Αλλά μια μέρα η Μαρία το καταλαβαίνει:

"Εγώ κι η ζήλεια μου

είναι ο Αναποδιάρης, και κανένας άλλος!"

Γεννήθηκε στην Αγ. Βαρβάρα Τριχωνίδας Αιτωλοακαρνανίας το 1936. 

Ασχολείται με την ποίηση, πεζογραφία, δοκίμιο. 

Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί 

παλαιά στην "Νέα Εποχή". 

Ασχολείται επίσης με την διασκευή 

αρχαιοελληνικών κειμένων, 

παρουσίαση βιβλίων και παρεμβάσεις λογοτεχνικού, 

κοινωνικού, πολιτικού και παιδαγωγικού προβληματισμού. 

Κείμενά της έχουν συμπεριληφθεί 

στα βιβλία του Δημοτικού 

 «Η Γλώσσα μου». 

Είναι τακτικό μέλος 

του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. 

Έχει τιμηθεί με το πρώτο βραβείο Μάρκου Αυγέρη

από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών 

και από το Δήμο Μεσολογγίου 

για το ιστορικό μυθιστόρημα

 «Μεσολόγγι, Η πολιτεία του νερού».  

 

ΕΡΓΑ ΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ και ΕΦΗΒΟΥΣ

1. Στο περιβόλι του θεού, ποιήματα, Δίπτυχο, Αθήνα 1979, εξαντλημένο.
2. Αισώπου μύθοι, ελεύθερη ανάπτυξη, (βιβλία 14, σ. 1250, Καμπανάς 1984), Κέδρος 2004.
3. Εικονογραφημένα παραμύθια από τον Αίσωπο, βιβλία 12, Η. Καμπανάς, Αθήνα 1984.
4. Εκεί που τελειώνει ο ουρανός, διηγήματα, Γ' έκδοση, Περίπλους 2000.
5. Ο βατραχοποντικοπόλεμος, ελεύθερη ανάπτυξη της «Βατραχομυομαχίας», Περίπλους 2000 Β' έκδοση.
6. O Ιάσονας, ελεύθερη ανάπτυξη, Σμυρνιωτάκης, Aθήνα 1995, 1999, εξαντλημένο.
7. Ο αναποδιάρης, μυθιστόρημα, Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1995, εξαντλημένο.
8. Τ' αστέρια χαμηλώνουν κάποτε, μυθιστόρημα, Πατάκης 1997, E΄ έκδoση 2006
9 . Η ζωή είναι το θαύμα, Φυτράκης, ποίηση, Αθήνα 1997.
10. Το κορίτσι που μιλούσε στο φεγγάρι, ποίηση, Φυτράκης, Αθήνα 1997.
11. Το κορίτσι με τις ζωγραφιές, Φυτράκης, ποίηση, Φυτράκης, Αθήνα 1997.
12. Τραγούδια της γης και του ουρανού, ποιήματα, Πατάκης, Αθήνα 1999, 2007
13. Ελληνική μυθολογία, Σ. Ι. Ζαχαρόπουλος, Αθήνα 2003
14. Ένας ξένος στην οικογένειά μας, μυθιστόρημα, Παπαδόπουλος, Αθήνα 2005.
15. Οι θεοί των αρχαίων Ελλήνων, Άγκυρα, Αθήνα 2006.
16. Οι άθλοι του Θησέα, Άγκυρα, Αθήνα 2006.
17. Ο Τρωικός πόλεμος, Άγκυρα, Αθήνα 2006.
18. Άρωμα Μαστίχας, Άγκυρα, Αθήνα 2009.

 

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

1.Η πολιτεία του νερού, ιστορικό μυθιστόρημα (Α έκδοση με τίτλο: Mεσολόγγι, η πολιτεία του νερού, Kαλέντης. Βραβείο Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών,1981), Άγκυρα, Α΄ έκδοση 2000, Γ' έκδοση 2001.
2. Η σκοτεινή αποθήκη, Δόμος, Αθήνα 2000, βραβείο Ελληνικής Εταιρίας Χριστιανικών Γραμμάτων.
3. Η ερωμένη του Αλί Αμπά, ιστορικό μυθιστόρημα για τη Ναυμαχία του Λεπάντο - Ναυπάκτου), Άγκυρα, Αθήνα Α' έκδοση 2001, Γ' 2001.
4. Γυναίκες σε υαλοπωλείο, Φυτράκης, Αθήνα, Δεκέμβρης 2002.
5. Ένα μοναχικό ποδήλατο στο Χάμερσμιθ, διηγήματα, Φιλιππότης, Αθήνα 2003.
6. Ιστορίες από το αρχαίο δράμα:
Τόμος Α΄ Ευριπίδη: Η Ιφιγένεια στην Αυλίδα, Ηλέκτρα, Η Ιφιγένεια στην Ταυρίδα,
Ελένη, Φυτράκης, Αθήνα 2005.
Τόμος Β΄ Ευριπίδη: Μήδεια, Ιππόλυτος, Άλκηστη, Φυτράκης Αθήνα2005 .
Τόμος Γ΄ Ευριπίδη: Βάκχες,
Σοφοκλή: Αίαντας, Ιχνευτές, Φυτράκης, Αθήνα 2005
(Υπό έκδοση: Αριστοφάνη: Ειρήνη, Όρνιθες, Βάτραχοι, Φυτράκης…)
7. Σάτυρος έρως, μυθιστόρημα, Φιλιππότης, Αθήνα 2010.

 

Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ

Καλόγερο τον έλεγαν από τότε που πήγε να καλογερέψει στ' Άγιον Όρος. Μα δεν την άντεξε την καλογερική. Δεν έμεινε στην κοινωνία των αγάμων. Κι όταν βρέθηκε στο δίλημμα να διαλέξει ανάμεσα στην προίκα της Αστέρως και στην ομορφιά της Βλαλιώς, δεν δίστασε να θυσιάσει την προίκα με την ίδια ευκολία που είχε θυσιάσει και την καλογερική χάριν των εγκοσμίων, έστω και απατηλών. Κράτησε όμως από την καλογερική κάποιες συνήθειες, που αποδείχτηκαν χρήσιμες στην υπόλοιπη πορεία της ζωής του, όπως για παράδειγμα, την εγκράτεια περί το σεξουαλικόν.

Η Πράσινη Σκουφίτσα - Ιουλίτα Ηλιοπούλου

Θυμάστε την Κοκκινοσκουφίτσα; Αυτή με το καλαθάκι και τον κακό λύκο...

"Ε!... Μεγάλωσε πια! Βρήκε δουλειά, έφτιαξε το παλιό το σπίτι της γιαγιάς της και ζούσε εκεί, κοντά στο δάσος με μια μεγάλη παρέα, τον σκύλο της τον Βερίκοκο, τον κούκο Κήρυκο, τις γάτες της τη Σύρε και την Έλα, τον Σολ το αηδόνι κι άλλους πολλούς... Ακόμα και τον λύκο τον Λυκούργο άρχισε να ξεφοβάται.

Ένα απόγευμα που είχε στο σπίτι της γιορτή πρωτάκουσε για τα σκοτεινά σχέδια μιας μεγάλης εταιρίας. Κάποιοι φαίνεται ήθελαν να εκμεταλλευτούν την περιοχή του δάσους χτίζοντας πολυτελή σπίτια. Στην αρχή δεν το πίστεψε, όταν όμως είδε τα δέντρα να χάνονται σιγά σιγά, κατάλαβε τι γινόταν κι αποφάσισε να σταματήσει την καταστροφή!

Ποιούς έπρεπε να πολεμήσει; Ποιοί την βοήθησαν; Τι ρόλο έπαιξαν ο Κόρδαξ το κοράκι, ο δασοφύλακας ο Αγάθωνας, ο κύριος Αλατζάς ο τραπεζίτης, τα παιδιά, ο Μπούσγος, η Άρτεμη, ο Νότης; Τι έγινε στη μεγάλη φωτιά; Κατάφερε η πρώην Κοκκινοσκουφίτσα, η Ρόζα να σώσει το δάσος;

Στο οικολογικό παραμύθι της Ιουλίτας Ηλιοπούλου 

"Η Πράσινη Σκουφίτσα", 

έντεκα ζωγραφικά έργα του Γιάννη Κόττη 

παρακολουθούν την ιστορία αποτυπώνοντας 

την ομορφιά, την αγωνία, τον κίνδυνο, 

τις περιπέτειες της πρώην Κοκκινοσκουφίτσας 

που φόρεσε πια σκουφίτσα πράσινη

 κι έρχεται να υπερασπιστεί 

το δικαίωμα του ανθρώπου σε μια φυσική ζωή.